عیار عمل را رضای خداوند قرار دهیم

حجت‌الاسلام سیدنواب موسوی، مدرس حوزه علمیه لرستان در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان با شرح فرازهایی از خطبه‌ ۷۶ نهج‌البلاغه «قَدَّمَ خَالِصاً وَ عَمِلَ صَالِحاً، اكْتَسَبَ مَذْخُوراً وَ اجْتَنَبَ مَحْذُوراً، وَ رَمَى غَرَضاً وَ أَحْرَزَ عِوَضاً، كَابَرَ هَوَاهُ وَ كَذَّبَ مُنَاهُ، جَعَلَ الصَّبْرَ مَطِيَّةَ نَجَاتِهِ وَ التَّقْوَى عُدَّةَ وَفَاتِهِ، رَكِبَ الطَّرِيقَةَ الْغَرَّاءَ وَ لَزِمَ الْمَحَجَّةَ الْبَيْضَاءَ، اغْتَنَمَ الْمَهَلَ وَ بَادَرَ الْأَجَلَ وَ تَزَوَّدَ مِنَ الْعَمَلِ»، گفت: انسان مؤمن، عمل خالص را پیش می‌فرستد و در عمل خود رضایت خداوند متعال را مبنا قرار می‌دهد.

وی با بیان اینکه مراقبت بر اعمال و رضایت پروردگار زمانی معنا دارد که نیت انسان همراه با عمل باشد، گفت: اگر حکمت به عمل مبدل نشود نتیجه ندارد لذا مؤمن عمل خالص را مقدم می‌دارد و در این خطبه جان کلام، «عمل صالح» است.

موسوی با بیان اینکه مؤمن کسی است که کار شایسته انجام می‌دهد و کار را شایسته انجام می‌دهد، افزود: نفس عمل، کار شایسته‌ای است و باید به شکل شایسته انجام شود.

مدرس حوزه علمیه لرستان لازمه عمل صالح را اخلاص دانست و با بیان اینکه خلاصی انسان با عمل خالص است، خاطرنشان کرد: البته انگیزه و نیت هم مهم است چراکه اگر درست شود انسان را بالا می‌برد و در اوج قرار می‌دهد و آنچه برای انسان در دنیا و آخرت آینده‌سازی می‌کند خلوص نیت است.

وی با بیان اینکه عیار عمل خود را باید رضای خداوند و پسند او قرار دهیم، اضافه کرد: اگر نیت خالص باشد انسان در مسیر سعادت قدم را استوار بر‌می‌دارد و ملامت و سرزنش دیگران در او اثر نمی‌کند.

موسوی با یادآوری اینکه هر کار و تلاش کردنی را اکتساب و کسب کردن می‌گویند و انسان مؤمن تلاش می‌کند کارهای پسندیده را اکتساب کند تا گنجینه عمل صالح را کامل یا ذخایر عملی را افزایش دهد، تصریح کرد: گاهی عدم مراقبت انسان بر اعمال سبب می‌شود تمام اعمال صالح کسب شده نابود شود لذا باید از مسیرهایی که سبب سقوط انسان است، اجتناب کرد.

مدرس حوزه علمیه لرستان با اشاره به اینکه بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین آیه قرآن یعنی ۲۸۲ سوره مبارکه بقره در باب حق‌الناس است، خاطرنشان کرد: انسان صالح با رعایت حق‌الناس مسیر خود را با هدف رضایت خداوند منطبق کرده در تمام شئون زندگی هدف دارد چراکه انسان باید چرایی اعمال و کارها را بداند.

وی با بیان اینکه هنگامی انسان می‌خواهد به سعادت برسد با موانعی از قبیل امیال درونی، هواها و هوس‌ها مواجه است، گفت: امیال و شهوات و سلیقه‌ورزی‌های غیرمشروع سبب سقوط انسان می‌شود لذا مؤمنان بر هواهای درونی غالب می‌شود و مهار شهوت را کنترل کرده‌اند و کسی که چنین توانمندی دارد که بر امیال نفسانی غلبه کند بهترین جاها ماوای او است.

موسوی مانع درونی دیگری که مانع سعادت انسان می‌شود را از آرزوهای طولانی و بدون حد و مرز دانست و گفت: برخی آرزوها در وجود انسان مبنا، توجیه و پایان ندارد و مانع راه کمال است مؤمنان آرزوهای محال را در وجود خود مهار می‌کنند.

این کارشناس مذهبی با یادآوری اینکه اگر انسان بر مرکب صبر و تقوا سوار شود از تنگناها عبور و به سرمنزل مقصود می‌رسد، اظهار کرد: صبر مهارت، قدرت و توانمندی‌ بوده و دارای مصادیقی چون صبر بر عصیان، صبر بر طاعت، صبر بر سختی‌ها است که با آگاهی و معرفت در وجود انسان بارور می‌شود.