شبهه و تردیدها را با قرآن بشناسیم
حجت‌الاسلام سیدنواب موسوی با اشاره به اینکه عیار حقیقی برای تشخیص ثواب و خطا قرآن کریم است، گفت: کلام خدا روشن‌کننده مسیر و آن چیزی است که ممکن است در آن پیچیدگی و شبهه باشد، لذا تردیدها و شبهه‌ها را باید با قرآن بشناسیم.
حجت‌الاسلام سیدنواب موسوی، مدرس حوزه علمیه لرستان در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان با شرح فرازی از خطبه ۷۵ نهج‌البلاغه «وَ لَمَا وَعَظَهُمُ اللَّهُ بِهِ أَبْلَغُ مِنْ لِسَانِي. أَنَا حَجِيجُ الْمَارِقِينَ وَ خَصِيمُ النَّاكِثِينَ الْمُرْتَابِينَ، وَ عَلَى كِتَابِ اللَّهِ تُعْرَضُ الْأَمْثَالُ وَ بِمَا فِي الصُّدُورِ تُجَازَى الْعِبَادُ»، اظهار کرد: امام علی(ع) وقتى كه شنيد بنى‌اميه او را به شركت در قتل عثمان متهم می‌کنند در این خطبه فرمود: «آيا باز نداشت بنى‌اميه را از عيب نهادن بر من، شناخت‌شان از من؟ آيا سابقه من در دين، نادانان را از تهمت نهادن بر من مانع نگرديد؟ خداوند اندرزشان داده و، اندرز خدا از سخن من رساتر است، من بر ضد كسانى كه از دايره دين پاى بيرون مى‌نهند احتجاج مى‌كنم، من خصم كسانى هستم كه در دل شک و ترديد مى‌پرورند، هر كار كه در آن شبهتى هست به كتاب خدا عرضه شود و خدا بندگان خود را به آنچه در دل نهان داشته‌اند، كيفر مى‌دهد.»
وی با بیان اینکه کلامی بلیغ‌تر و رساتر از قرآن وجود ندارد و انسان را از آزار روحی، جسمی و اجتماعی به دیگران نهی کرده است و مراد امام علی(ع) در این خطبه آزار و اذیت مسلمانان توسط بنی‌امیه است، گفت: بنی‌امیه اقدام به ترور شخصیتی مولای متقیان کردند این در حالی است که اگر به قرآن گوش فرا می‌دادند هرگز لب به طعنه و بهتان به دیگران باز نمی‌کردند و این خود یک امر کلی برای توجه به آیات وحی است.
موسوی با بیان اینکه اگر انسان به آیات قرآن پایبند بوده و آن‌را سنگ محک و عیار خود قرار دهد از چیزی که علم ندارد نباید پیروی کند، اضافه کرد: اگر نسبت به کسی گمان و ظن داشته ولی نسبت به آن یقین نداریم، نباید به آن ورود کنیم، چراکه آبرو و شخصیت افراد به خطر می‌افتد و جبران‌ناپذیر است.
مدرس حوزه علمیه لرستان با اشاره به اینکه بنی‌امیه پیرو قرآن نبوده و ثواب و خطا را از قرآن تشخیص نمی‌دادند حال آنکه قرآن برنامه جامع و کامل برای تکامل و سعادت بشریت است، گفت: این بیان مولای متقیان قانون کلی برای حل و فصل شبهات است؛ به این معنا که مرجع کلی برای رفع شبهات قرآن و رجوع به قرآن کریم است.
وی با بیان اینکه معیار و عیار سنجش و راه تشخیص حق از باطل، قرآن کریم است، اظهار کرد: قانون کلی این است که مرجع اصلی برای هر حکم، سخن، شبهه و چیزی که نیاز به سنجش دارد کلام خداوند است و این کلام به معنای مرجعیت علمی و عملی قرآن است.
موسوی گفت: عیار حقیقی برای تشخیص ثواب و خطا قرآن کریم است، چراکه قرآن روشن‌کننده مسیر و آن چیزی است که ممکن است در آن پیچیدگی و شبهه باشد، لذا تردیدها و شبهه‌ها را باید با قرآن بشناسیم.
مدرس حوزه علمیه لرستان با بیان اینکه انسان‌ها به آنچه در سینه‌ها و جان‌هاست جزا داده می‌شوند، اظهار کرد: این کلام امام اول شیعیان بیان‌کننده آن است که ارزش اعمال انسان به نیات است، چراکه نیت و انگیزه‌هاست که اعمال را ارزش‌گذاری می‌کند و به آنان جهت می‌دهد.
وی با بیان اینکه نیت انسان سبب تعبیر مسیر در احوال و اقوال انسان‌ها می‌شود، گفت: گاهی عمل انسان به ظاهر برای انفاق، مسجدسازی یا مدرسه‌سازی است، اما پشت آن چیزی ناثواب وجود دارد حال مهم نیت آن کار و عمل است و این خداست که از نیت‌ها آگاه است. گاهی باور و عقیده انکار خداوند در وجود انسان کافر وجود دارد یعنی کفر در جان و وجود او نهفته است؛ کافر به عقوبت کفر خود جزا داده می‌شود، چراکه عقوبت در جان او به خودی خود وجود دارد.
انتهای پیام
