دوره مجازی آموزش سبک زندگی و تفسیر قرآن کریم، به همت حجتالاسلام والمسلمین عبدالامیر سلطانی به بیان نکات تفسیری و سبک زندگی آیات قرآن به ترتیب صفحات قرآن میپردازد. آنچه در ادامه میخوانید نکات سبک زندگی و تفسیری صفحه سی و سوم قرآن کریم است:
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ (سوره بقره، 214)
انتظار بهشت بدون تحمل سختى
بعضى از مفسران گفتهاند: هنگامى كه در جنگ احزاب، ترس و خوف و شدت بر مسلمانان غالب شد و در محاصره قرار گرفتند اين آيه نازل شد و آنان را به صبر و استقامت دعوت کرد و وعده يارى به آنها داد و نيز گفته شده هنگامى كه مسلمانان در جنگ احد شكست خوردند «عبد اللَّه بن ابى» به آنها گفت تا كى خود را به كشتن مىدهيد؟ اگر محمد(ص) پيغمبر بود خداوند ياران او را گرفتار اسارت و قتل نمىكرد در اين موقع آيه فوق نازل شد. از آيه چنين بر مىآيد كه جمعى از مؤمنان مىپنداشتند عامل اصلى ورود به بهشت تنها اظهار ايمان به خداست و به دنبال آن نبايد ناراحتى و رنجى را متحمل شوند و بىآنكه تلاش و كوشش به خرج دهند خداوند همه كارها را روبهراه خواهد كرد و دشمنان را نابود خواهد کرد.
قرآن در برابر اين تفكر نادرست به سنت هميشگى خداوند اشاره كرده و مىفرمايد: «آيا گمان كرديد داخل بهشت مىشويد بىآنكه حوادثى همچون حوادث سخت گذشتگان به شما برسد؟ همانها كه شداید و زيانهاى فراوان به آنها رسيد و آن چنان ناراحت و متزلزل شدند كه پيامبر الهى و افرادى كه ايمان آورده بودند گفتند پس يارى خدا كى خواهد آمد؟»
به هر حال آيه فوق به يكى از سنن الهى كه در همه اقوام جارى بوده است اشاره مىكند و به مؤمنان در همه قرون و اعصار هشدار مىدهد كه براى پيروزى و موفقيت و نايل شدن به مواهب بهشتى، بايد به استقبال مشكلات بروند و فداكارى كنند و در حقيقت، اين مشكلات آزمونى است كه مؤمنان را پرورش مىدهد و صاحبان ايمان راستين را از متظاهران به ايمان، آشكار مىسازد.
تعبير به «الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ» (كسانى كه پيش از شما بودند) به مسلمانان مىگويد: اين تنها شما نيستيد كه گرفتار انواع مشكلات از سوى دشمنان در تنگناهاى زندگى شدهايد، بلكه اقوام پيشين نيز، گرفتار همين مشكلات و شداید بودهاند تا آنجا كه گاهى كارد به استخوانشان مىرسيد و فرياد استغاثه آنها بلند مىشد.
اصولاً رمز تكامل و ترقى انسانها همين است، افراد و امتها بايد در كورههاى سخت حوادث قرار بگيرند، و همچون فولاد آبديده شوند، استعدادهاى درونى آنها شكوفا و ايمانشان به خدا قويتر شود. ضمنا افراد لايق و مقاوم و با ايمان، از افراد نالايق شناخته شوند و صفوفشان از هم جدا شود. اين سخن را با حديثى از پيامبر اكرم(ص) پايان مىدهيم:
خباب بن ارت كه از مجاهدان راستين صدر اسلام بود مىگويد: خدمت پيامبر(ص) از آزار مشركان شكايت كردم. فرمود: امتهايى كه پيش از شما بودند با انواع بلاها شكنجه مىشدند، ولى اين امر هرگز آنها را از دينشان منصرف نمىكرد. به خدا سوگند كه برنامه دين خدا كامل مىشود و به پيروزى مىرسد تا آنجا كه يك نفر سوار، فاصله ميان صنعاء و حضرموت (و بيابانهاى مخوف عربستان را) طى مىكند، و از هيچ چيز جز خدا نمىترسد ... ولى شما عجله مىكنيد.(1)
منبع:
1. مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج 2، ص100.
انتهای پیام