تولید 23 ساله برنامه «صفای دل» و همکاری با زنده‌یاد «حسین صبحدل»

پیشتر عنوان شد که در جریان ضبط برنامه «صفای دل» از محضر آیات عظام ضیاء‌آبادی، مظاهری و مجتهدی تهرانی استفاده شد؛ این امر موجب آن شد که مرحوم شریف‌زاده نسبت به جلسات هفتگی شرح و تفسیر قرآن مرحوم آیت‌الله ضیاء‌آبادی که هر جمعه برگزار می‌شد، علاقه‌مند شده تا جایی که به کار تصحیح و ویراستاری جزواتی به نام «صفیر هدایت» که بر مبنای سخنرانی‌های ایشان به چاپ می‌رسید، همت گمارد؛ کار بزرگ و سترگی که در قالب مجلداتی از سوی بنیاد خیریه الزهراء(س) به زیور طبع آراسته شد که هم‌اکنون در کتابخانه این بنیاد نگهداری می‌شود.

 

باید دید که خاستگاه خانوادگی مرحوم شریف‌زاده کجا بوده است و این معلم فقید قرآن در دامان چه خانواده‌ای پرورش یافته که این‌چنین در سالیان متمادی خدمتش به ساحت قرآن، منشأ خیرات و مبرات زیادی شده است؟

برادرش در این باره، چنین می‌گوید: خانواده‌ای مذهبی داشتیم؛ پدرم مداح اهل بیت(ع) بود و از دوران طفولیت خاطرم هست که در محافل و مجالس و مساجد و ایام عزا، نوحه‌خوانی می‌کرد که این امر در محیط خانه نیز سرایت کرده بود و او مدام با قرائت قرآن و خواندن اشعار مذهبی انس داشت. مادرم هم به همین شکل؛ همین‌جا باید بگویم که فردای روزی که برادر مرحومم دچار خونریزی مغزی شد یعنی 23 بهمن سال گذشته، والده‌ ما نیز از دنیا رفت. در همان سال‌های دور دهه 50 و مقطع پیش از پیروزی انقلاب اسلامی خانه ما دو اتاق داشت که یکی از آنها را مادر تبدیل به مکتبخانه قرآن کرده بود و زنان و دختران و پسران محل را آموزش قرآن می‌داد و به جرئت می‌توانم بگویم که افزون بر 200 نفر از اهالی محله نزد مادرمان، قرآن را فراگرفتند. در چنین فضایی عشق و علاقه به قرآن و اهل بیت(ع) در اعضای خانواده جاری می‌شود. ضمن آنکه اخوی مرحومم از همان اوان کودکی در مجالس قرآنی مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین سیدتقی موسوی‌دُرچه‌ای که امام جماعت مسجد در محله پل سیمان شهرری بودند، شرکت می‌کرد و همین امر مزید بر علت بود تا از همان ابتدا در مسیر هدفمند آموزش قرآن قرار گیرد. مراوده خانوادگی ما با بزرگان و علمایی همچون آیت‌الله مظاهری و بسیاری دیگر از بزرگان نیز بینش قرآنی را در اعضای خانواده توسعه داد و ما همواره از راهنمایی‌های ایشان استفاده می‌کردیم.

 

نکته جالب توجهی که در دوران مسئولیت مرحوم شریف‌زاده در اداره کل رادیو به چشم می‌خورد، همکاری متصل و مفصل با مرحوم حسین صبحدل؛ مؤذن مشهور، و تولیدکننده برنامه‌های مذهبی رادیو در دهه 60 است. آن دو در دو اتاق روبه‌روی هم در ساختمان رادیو، هر کدام وظایفی را به عهده داشتند، مرحوم شریف‌زاده مسئول تولید برنامه «صفای دل» بود و مرحوم صبحدل نیز مسئولیت بخش نغمات دینی و مذهبی رادیو را به عهده داشت.

 

محسن شریف‌زاده نیز به نقل مطلبی جالب توجه پرداخته و می‌گوید: سال‌هایی که من به عنوان گزارشگر برنامه «صفای دل» با اخوی مرحومم و گروه تولید این برنامه همکاری داشتم، اتاق روبه‌رویی اتاق تولید این برنامه، محل استقرار مرحوم صبحدل و گروهشان بود، آن زمان که اشخاصی شناخته شده همچون محمد گلریز و قاسم رفعتی برای اجرای آوازهای مذهبی در برنامه «صفای دل» به ما کمک می‌کردند، مرحوم صبحدل نیز برای نظارت بر اجرای صحیح این آواها به گروه ما ملحق می‌شدند تا هر نغمه در دستگاه مخصوص به خود و با کیفیتی معنوی و عرفانی قابل قبول اجرا و ضبط شود.

 

‌حالا سال‌ها از آن دوران گذشته و چند روزی است که جامعه قرآنی به ویژه در حوزه تدریس و برنامه‌سازی قرآن، یکی از پیشکسوتان خود را از دست داده است و برادرش اینک دلخوش به یادگارها و خاطراتی دارد که از او بر جای مانده؛ یادگارانی که یا در ذهنش آنها را مرور می‌کند یا در قامت اشخاصی در محیط خانوادگی با آنها روزگار می‌گذراند که به طور قطع یکی از بارزترین آنها دو فرزندی هستند که از مرحوم شریف‌زاده به یادگار مانده‌اند.

محسن شریف‌زاده در مورد برادرزاده‌هایش اینچنین می‌گوید: یکی از آنها دختر است که مدارج عالی تحصیلی را تا مقطع دکترا سپری کرده و صاحب دو فرزند است. آن دیگری پسر است با تحصیلات عالی دانشگاهی که بسیار متأثر از مشی و طریقی است که پدر آن را رفته و اکنون برای او به عنوان میراثی ماندگار بر جای مانده است. برادر مرحومم مرتب فرزندان خود را با ملاک‌ها و مبانی تربیتی قرآن، توصیه، راهنمایی و هدایت می‌کرد؛ اتفاقاً همین اواخر که همگی ما عزادار غم از دست دادن برادر و والده‌ بودیم، برادرزاده‌ام با حسرت به یکی از اشارات قرآنی مرحوم پدرش پرداخت؛ آنجا که پدرش با به کار بردن واژه قرآنی «خاسرون»، به این نکته تأکید کرده بود که منظور از خاسرون در قرآن، افرادی هستند که قدر نعمت‌های خود را تا زمانی که از آن بهره‌مند هستند، نمی‌دانند و زمانی که آنها را از دست می‌دهند، آنگاه حسرت آن را می‌خورند. تا آن جایی که یادم هست و با آن مواجه بودم، برادرم مرتب فرزندان خود را به دریافت مدارج علمی و همچنین تمسک به ولایت اهل بیت(ع) و کلام الله مجید توصیه می‌کرد و البته امری طبیعی بود، چرا که او بخش غالبی از عمر خود را وقف قرآن و اشاعه فرهنگ قرآنی و اهل بیت(ع) کرده بود.

 

پیام آیت‌الله العظمی مظاهری در پی درگذشت احمد شریف‌زاده