۵۰ سال آموزش قرآن بدون هیچ چشم‌داشت مادی

علی‌اصغر شعاعی، از شاگردان استاد «عباس رنجبر فردویی» و یکی از قاریان بین‌المللی کشورمان با ارسال یادداشتی در مورد این استاد فقید به بیان مختصری از زندگینامه وی پرداخت که در ادامه متن آن را می‌خوانید:
استاد رنجبر در سال 1318 در روستای فردو قم به دنیا آمد و فنون قرائت قرآن کریم را نزد استاد مرحوم حاج حسن بیگلری صاحب کتاب «سر البیان فی علم القرآن» تلمذ کرد و از سال 1350 جلسه مسجد محمدیه قم را که منشا خیر و برکات فراوانی برای کشور بود اداره کرد.

از شاگردان وی می‌توان به افرادی همچون حجت‌‌الاسلام شهیدی‌پور، ابوالفضل علامی، حجت‌الاسلام طباطبائی، علیزاده و ...اشاره کرد.
تسلط آن مرحوم به فنون قرائت و نیز اختلاف قرائت در سال‌های قبل از انقلاب، اخلاص ایشان تا حدی که حدود 50 سال جلسه‌داری بدون هیچ چشم‌داشت مادی، ولایت‌پذیری و علاقه وافر به امام(ره) و مقام معظم رهبری از ویژگی‌های بارز شخصیتی وی بود.
وی بر این باور بود که «اگر انسان برای خدا قدم بردارد خداوند کمکش می‌کند. در زندگی همه فکرم این است که چگونه قرآن بیاموزم و به دیگران بیاموزم تا اینکه به فکر ارتزاق خود باشم».
علاقه ایشان به آموزش قرآن کریم تا حدی بود که گاهی با پای پیاده و در میان برف برای آموزش قرآن از فردو به قم می‌آمد تا در جلسات حضور یابد. وی همیشه در جلسات خود بیان می‌کرد که «هر وقت برای من پیش‌آمدی در زندگی رخ می‌دهد به قرآن پناه می‌برم و آرامش پیدا می‌کنم. جوانان باید در جلسات قرآنی شرکت کنند و ضمن تسلط بر قرائت قرآن کریم از درس تفسیر علما استفاده نمایند». از دغدغه‌های این چهره قرآنی تعطیلی قرآن در ماه‌های محرم و صفر و تعطیلی مساجد بود. وی همیشه می‌گفت: «استاد خوب استادی است که بتواند جوانان را جذب به قرآن کند».
جلسات قرآن این استاد برجسته قرآنی مرکزیت جلسات قرآنی و نیز مرکزیت مجمع حافظان و قاریان استان قم بوده است.

استاد عباس رنجبر، فردی متواضع و دلسوز و انقلابی بود و نکته جالب اینکه روستای فردو محل تولد ایشان یکی از مناطق قاری خیز است که تعدادی از قاریان استان قم ساکن این منطقه هستند و این از ثمرات حضور و تلاش استاد بوده است. از روحیات دیگر او روحیه شاگردپروری بود به طوری که اگر کسی استعداد داشت با او کار می‌کرد و او را تشویق می‌‌نمود.
تواضع، مهربانی و محبت به قاریان و دوستان، ادعا نداشتن به طوری که با اینکه قاریان برجسته کشور شاگرد ایشان بودند، اما هیچ موقع ادعا نکرد که استاد آنها بوده است و اگر از او پرسیده می‌شد که فلانی شاگرد شماست می‌گفت من کاری نکرده‌ام از ‌‌همت خودش بوده است.
جلسات قرآن وی در دهه اول انقلاب از شکوه خاصی برخوردار بود که با حضور 300 الی 400 نفر برگزار می‌شد، افراد نوبت‌بندی می‌شدند و در کنار جلسه اصلی استاد در اتاقی دیگر جلسه کوچکتری برای آموزش مبتدیان بود. در ماه مبارک رمضان مسابقات سراسری حفظ و قرائت در مسجد محمدیه برگزار می‌شد و استقبال به اندازه‌ای بود که عده‌ای خارج از مسجد و در خیابان ارم از طریق تصویری این مسابقات را مشاهده می‌کردند.
و در پایان هم باید گفت،‌ هر جلسه‌ای که به ایشان پیشنهاد می‌شد بدون چشم‌داشت می پذیرفتند.