بی‌توجهی به حقوق مردم؛ غفلت از حق الهی
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا اعوانی در نشست تبیین معارف تربیتی صحیفه سجادیه، گفت: در دعای سی‌وهشتم، امام سجاد(ع) از خداوند برای کوتاهی در یاری مظلوم، ناسپاسی از احسان دیگران و نپذیرفتن عذرخواهی خطاکاران طلب مغفرت می‌کند؛ چراکه بی‌توجهی به حقوق مردم، غفلت از حق الهی است.
به گزارش ایکنا از لرستان، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا اعوانی، مدرس حوزه و دانشگاه امروز، 26 مهرماه در سلسله نشست‌های آشنایی با معارف تربیتی صحیفه سجادیه که از سوی معاونت فرهنگی و تبلیغی مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران استان لرستان ویژه طلاب لرستانی و به‌صورت مجازی برگزار شد، با بیان اینکه دعای سی‌وهشتم صحیفه سجادیه در پوزش از مورد ظلم واقع‌شدن بندگان و كوتاهى در حقوق‌شان و درخواست آزادى از آتش جهنم است، گفت: بخش‌های مختلف دعا عبارت از پوزش و عذرخواهی از خدا نسبت به کوتاهی در حق دیگران، پشیمانی از خطا و درخواست توبه و بازگشت است.
وی افزود: همه باید به این موضوع واقف باشیم که همه نسبت به همدیگر حق و حقوقی داریم انسان نسبت به انسان دیگر دارای حقوقی است اما چون حق مؤمن از همه حقوق بالاتر است، امام سجاد(ع) در این دعا که به ظاهر کوتاه است اما از لحاظ عبارات بسیار مهم است از حق مؤمن یاد کرده‌اند.
این مدرس سواد رسانه با اشاره به بند اول دعا «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِي فَلَمْ أَنْصُرْهُ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِيَ إِلَيَّ فَلَمْ أَشْكُرْهُ، وَ مِنْ مُسِيءٍ اعْتَذَرَ إِلَيَّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ، وَ مِنْ ذِي فَاقَةٍ سَأَلَنِي فَلَمْ أُوثِرْهُ، وَ مِنْ حَقِّ ذِي حَقٍّ لَزِمَنِي لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْهُ، وَ مِنْ عَيْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِي فَلَمْ أَسْتُرْهُ، وَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِي فَلَمْ أَهْجُرْهُ»، ادامه داد: امام سجاد(ع) در این بند از دعا می‌فرمایند: «خدایا! از تو پوزش می‌خواهم درباره ستم‌دیده‌ای که در حضور من به او ستم شد و من یاریش ندادم؛ و از احسانی که نسبت به من شده و سپاسش را به‌جا نیاوردم؛ و از بدکننده‌ای که از من پوزش خواسته و من پوزش او را نپذیرفتم؛ و از نیازمندی که از من درخواست کرده و من او را بر خود برتری ندادم؛ و از حق مؤمن صاحب حقی که برعهده‌ام بوده و آن‌را نپرداخته‌ام؛ و از عیب مؤمنی که برای من آشکار شده و آن را نپوشانده‌ام؛ و از هر گناهی که برایم پیش آمده و از آن دوری نکردم.»
اعوانی به خطبه 172 نهج‌البلاغه اشاره کرد و با بیان اینکه امام علی(ع) در این خطبه فرموده است: «به خدا قسم اگر این‌ها از مردم بصره بیش از یک نفر را نکشته بودند بر من حلال بود تمام آن سپاه را بکشم برای اینکه آنها آنجا حاضر بودند و هیچ کدامشان نه با قدرت و نه با زبان مانع نشدند که خون بی‌گناهی ریخته نشود»، اظهار کرد: امام سجاد(ع) در این بند از دعا از خدای متعال طلب مغفرت کرده است از اینکه نکند یک مظلومی در محضر من به مورد ظلمی واقع شود و من او را یاری نکرده باشم.
وی به بند دوم دعا «أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ يَا إِلَهِي مِنْهُنَّ وَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ اعْتِذَارَ نَدَامَةٍ يَكُونُ وَاعِظاً لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ» اشاره کرد و افزود: امام سجاد(ع) در این بند از دعا فرموده است: «ای خدای من! از همه این‌ها و از آنچه مانند این‌هاست، با دلی آکنده از پشیمانی پوزش می‌خواهم؛ پوزشی که مرا در برابر پیش‌آمدهایی نظیر آنها باز دارد.»
این مدرس حوزه علمیه با بیان اینکه پاسداشت حق همدیگر پاسداشت حق خداست، گفت: امام جعفرصادق(ع) از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده که فرموده است: «اگر کسی در حق کسی کار خوبی کرد او نیز در حق آن شخص همان کار را انجام دهد و اگر نتوانست، شایسته است از او تشکر لسانی و اگر این کار را هم نکرد این نعمت را ناسپاسی کرده است» و در روایت دیگری فرمود: «خدا لعنت کند کسی که راه خیر را می‌بندد از او سؤال شد آن شخص چه کسی است که راه خیر و معروف را قطع می‌کند. فرمود: آن کسی‌که یک کار خوبی درباره او انجام می‌شود اما جزای آن را نمی‌دهد.»
این مدرس سواد رسانه با اشاره به اینکه پیامبراکرم(ص) در وصیت خود به امام علی(ع) فرموده است: «ای علی، اگر کسی عذری را پیش کسی بیاورد چه راست بگوید و چه دروغ اگر شخصی که می تواند عذر او را بپذیرد نپذیرد این به شفاعت من نخواهد رسید»، گفت: در آیه 22 سوره نور نیز در این رابطه آمده است: «أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ؛ آیا دوست نمی دارید خدا شما را بیامرزد؟» این در حالی است که امام حسین(ع) فرموده است: «اگر کسی بیاید و یک سیلی به گوش من بزند بعد بیاید در گوش دیگرم عذرخواهی کند من عذرخواهی او را می‌پذیرم» و در آیه 9 سوره حشر «وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» آمده است: «و [نيز] كسانى كه قبل از [مهاجران] در [مدينه] جاى گرفته و ايمان آوردهاند هركس را كه به سوى آنان كوچ كرده دوست دارند و نسبت به آنچه به ايشان داده شده است در دلهايشان حسدى نمىيابند و هر چند در خودشان احتياجى [مبرم] باشد آنها را بر خودشان مقدم مىدارند و هر كس از خست نفس خود مصون ماند ايشانند كه رستگارانند».
اعوانی به بند سوم دعا «فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ نَدَامَتِي عَلَى مَا وَقَعْتُ فِيهِ مِنَ الزَّلَّاتِ، وَ عَزْمِي عَلَى تَرْكِ مَا يَعْرِضُ لِي مِنَ السَّيِّئَاتِ، تَوْبَةً تُوجِبُ لِي مَحَبَّتَكَ، يَا مُحِبَّ التَّوَّابِينَ» اشاره کرد و گفت: امام سجاد(ع) در بند پایانی دعا با صلوات برپس بر محمد و آل طاهرینش فرموده است: «پشیمانی‌ام را از لغزش‌هایی که گرفتارشان شدم و عزمم را بر ترک گناهانی که برایم پیش می‌آید، توبه قرار ده؛ توبه‌ای که برایم موجب عشق تو گردد، ای دوست‌دار توبه‌کنندگان.»
انتهای پیام
