نمایش مناسک مذهبی کاربردی باشد

سوگل طهماسبی، بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا درباره کارهای مناسبتی سیما این‌گونه اظهار نظر کرد: برای این‌که یک سریال در ایام ماه مبارک روی آنتن رود، حتما نیازی نیست که در آن شعار مذهبی داده شود، بلکه اگر آن اثر بتواند قصه خود را به خوبی بیان کند، مطمئناً اتفاق خوبی به واسطه آن کار رقم خواهد خورد. بهترین مثال در این زمینه سریال «بچه مهندس» است. این کار در ظاهر حرف دینی نمی‌زند، اما قصه اجتماعی و انسانی آن بالاترین حرف‌های دینی و قرآنی را در خود جا داده است. این ویژگی سریال به نظرم تا حدی بسیار بالایی به تاثیرگذاری کار کمک کرده است. این مطلب گفته من نیست، بلکه مراجعاتی که به مراکز نگهداری ایتام بعد از پخش این سریال به وجود آمده، گواه بارز این ادعا است.

وی افزود: آثاری که در ماه رمضان روی آنتن می‌رود به نظرم از دیگر مناسبت‌ها برای پخش آثار نمایشی بهتر است، البته شاید عده‌ای نوروز را زمانی مناسب‌تر بدانند، اما در آن دوران شاید بسیار سرگرم دید و بازدید باشند، اما این اتفاق در ماه رمضان وجود ندارد، چون همه مردم بعد از افطار در منزل هستند و با تماشای سریال‌های تلویزیون اوقات خود را سپری می‌کنند. نکته حائز اهمیت در این بحث این است که تولیدات این ایام حتما باید برای خانواده جذابیت داشته باشد. منظور این‌که یک سلیقه خاص در کارهای مورد نظر در اولویت نباشد. این گفته نیز به معنای ساده‌انگاری در تولیدات نیست.

بازیگر سریال «برادر» در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: برخی متصورند کار مناسبتی حتماً باید سکانس‌های فراوان نماز داشته باشد یا این‌که در آن مناسک مذهبی انجام شود. این خواسته در جای خود لازم است، اما کافی نیست. منظور از لازم این است که هر جا نیاز دیدیم به این موضوعات بپردازیم از هرگونه اضافه‌کاری پرهیز کنیم. برای نمونه اگر در بچه مهندس صحنه نماز خواندن می بینیم قصه چنین امری را طلب می کند.

وی با بیان اینکه باور به موضوعات مورد نظر در تولیدات مناسبتی یکی از شروط موفقیت این دست تولیدات است، گفت: این نکته بارها بیان شده که موفقیت تولیدات دینی در گروه اعتقاد و باور به موضوعات مورد نظر است. منظور این است که عوامل سازنده به پیام مورد نظر باور داشته باشد. این گفته به هیچ وجه منکر تخصص نیست، بلکه تجربه نشان داده که تولیدات وقتی با باور عواملش همراه باشد بیشتر بر دل و جان تماشاگر می‌نشیند. این اتفاق را حتی در تولیدات سینمای دینی غرب هم می‌توان مشاهده کرد.

این بازیگر درباره سختی‌های کارهای مناسبتی همچنین توضیح داد: کارهایی که برای ماه رمضان آماده‌ می‌شوند، عموماً سختی‌های بسیاری دارند که مهمترین آن را در کار شبانه‌روزی آن می‌بایست تعریف کرد، اما خوشبختانه ما در بچه مهندس چنین مشکلی نداشتیم و کار با فراغ بال روی آنتن رفت. در این سریال ما با زمان کافی که در اختیار داشتیم بدون استرس و عجله صحنه‌های مورد نظر خود را گرفتیم. به همین دلیل بخشی از موفقیت این کار را منوط به این امر می‌دانم. این اتفاق در بخش دوم و سوم این سریال نیز مد نظر قرار گرفته است، اما این‌که چرا در برخی آثار باز هم تعجیل وجود دارد؟ سوالی است که جوابگوی آن باید مدیران باشد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا موفقیت سریال بچه مهندس با پخش این فیلم در ایام ماه مبارک ربط دارد؟ گفت: این سریال اگر در زمانی دیگر نیز روی آنتن می‌رفت، مطمئناً به موفقیت بیشتری می‌رسید، چون از ابتدا قرار بود این کار به صورت هر شب پخش روی آنتن رود، همچنین قصه‌گو بودن کار سبب می‌شد تماشاگری که بیننده تلویزیون است کار را دنبال کند. نکته دیگری که من از آن به عنوان علل موفقیت این سریال نام می‌برم موضوع سریال است که به نظرم زیبایی خاص خود را دارد. این زیبایی‌ها نیز تنها به شکل بصری خلاصه نمی‌شود، بلکه در معنا هم داشته‌های برتر سریال را مشاهده می‌کنیم.

بازیگر سریال «کیمیا» اضافه کرد: در رابطه با توضیح فوق باید اضافه کنم وقتی کاری هر شب پخش روی آنتن می‌رود تماشاگر با آن همذات‌پنداری می‌کند. من این تجربه را در سریال «کیمیا» به روشنی شاهد بودم، حتی باید بگویم اگر بچه مهندس بعد از ماه رمضان روی آنتن می‌رفت شاید تماشاگر بیشتر داشت، چون برخی ساعات این سریال توسط دو کار دیگر خورده می‌شد، اما یک پخش مناسب مطمئناً بر تماشاگران این کار می‌افزود.

طهماسبی در پایان این گفت‌و‌گو تاکید کرد: وقتی کار به موفقیت می‌رسد، مطمئناً دلایل بسیاری را برای آن می‌توان متصور شد که هر یک از آنها نمی‌تواند، تنها عامل باشد، بنابر این وقتی یک سریال تلویزیونی در جذب مخاطب موفق می‌شود باید کل گروه را در رسیدن به این امر دخیل دانست. من این اتفاق را در بچه مهندس به خوبی دیدم، چون از طراح صحنه گرفته تا بازیگر و کارگردان با کار همخوانی بسیاری داشتند. در این کار به هیچ وجه عنوان‌ها اهمیت نداشت، البته حرمت‌ها حفظ می‌شد، اما همه از جان و دل نیرو صرف می کردند تا کار از تحریف دور ماند.

گفت‌و‌گو از داود کنشلو

انتهای پیام