عبرت از گذر زمان

به گزارش ایکنا از لرستان، آیت‌الله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه خرم‌آباد در سلسله مباحثی تحت عنوان «درس‌هایی از نهج‌البلاغه» عنوان داشته است: امیرمؤمنان علی(ع) به‌عنوان پدری که در آستانه کوچ از دنیای فانی است و سرد و گرم‌های روزگار را به‌خوبی چشیده و در ذهن و ضمیرِ هوشیار خود، آن‌ها را هضم کرده اینک در قالب کلمه‌ها و جمله‌های زیبایی به فرزند خود، انتقال می‌دهد: «المُقرِلِلزَّمَانِ؛ اعتراف‌کننده بر گذشت زمان» زمانه و روزگار، ویژگی‌ها و قوانین خاص خود را دارد. در این زمانه، انسان به دنیا می‌آید، دوره‌های کودکی و نوجوانی را پشت سر می‌گذارد و حوادث مختلفی بر او می‌گذرد.غم و شادی، بیماری و تندرستی، فقر و غنا، رو کردن و پشت کردن دنیا، بهار و پائیز، شادابی و افسردگی، ازجمله ویژگی‌های آن است. این‌ها هیچ کدام در اختیار انسان نیست و آدمی ناچار است در برابر آنان تسلیم شود.

در این میان، تردیدی نیست که انسان، صاحبِ اختیار و اراده است و می‌تواند سرنوشت خویش را بسازد و مسیر هدایت را بپیماید.اما همین اراده و اختیار ما از میان حوادثِ چاره‌ناپذیر زمانه و روزگار می‌گذرد که باید تسلیم آن بود.
گذر ایام، سبب عبرت و عاملِ رسیدن به کمال است. اگر در دگرگونی‌ها و پست و بلند آن، تامل شود، درس‌های فراوانی دارد ، امیرمومنان علی(ع) می‌فرماید: «وَاعلم یا بنیّ انَّ الدهرَ ذُوصرُف...»، پسرم بدان که روزگار، دگرگونی‌ها دارد و همواره چهره عوض می‌کند.
روزگارهمیشه به یک منوال نیست، گاهی به نفع ماست و گاهی به ضرر ما: «الدّهرُیَومان، یُوم لَک و یُومُ عَلیکَ؛ روزگار بر ماندگان همچنان می‌گذرد که بر رفتگان گذشت.روزگار، بدن‌ها را می‌فرساید، آرزوها را تازه و مرگ را نزدیک می‌کند.روزگار، یا رنج است یا رنجور؛ اگر درک شود رنج است اگر از دست برود رنجور است.