به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، کاروان اهل بیت امام حسین(ع) پس از پایان روز عاشورا به طرف کوفه حرکت کرد. این حرکت که در پی آن افشاگری امام سجاد(ع) و زینب کبری(س) علیه دستگاه اموی که از بانیان انحراف در دین پیامبر(ص) بودند را به دنبال داشت، اسلام را زنده کرد.
کوفیان که خیانت و کوتاهیهایشان در قبال اهل بیت(ع) موجب پدید آمدن واقعه عاشورا شد، این بار هم با وارد شدن کاروان امام(ع) به کوفه تنها نظارهگر ظلم امویان به خاندان پیامبر(ص) بودند. این مرد نمایان نامرد با سهلانگاریها و خیانت خود باعث شدند کسانی مانند معاویه و یزید که سابقه کینه آنها نسبت به اسلام و اهل بیت(ع) آشکار بود اسلام را به انحاف کشانند.
بىتردید قیام اباعبدالله الحسین(ع) آثار و نتایج سنگینى براى خاندان ستمپیشه بنىامیه و عاملان نابکار آنان به بار آورد و آنها را در معرض اعتراضها و قیامهاى متعدد مردمى قرار داد و سرانجام در سال 132 قمرى این خاندان جنایتکار را با قیام سراسرى مسلمانان مواجه کرد و حکومت هزار ماهه آنان را براى همیشه به وادى نیستى و نابودى سپرد.
در روز 15 ماه محرمالحرام عبیدالله بنزیاد دستور داد که سر مطهر فرزند علی(ع) را با سرهاى جوانان و یاران آن جناب که در رکاب آن حضرت شهید شده بودند همراه با کالاها و زنان اهل بیت و عیالات آن حضرت روانه شام کنند.
بعد از آن که ابنزیاد یک روز سرهای شهدای کربلا را در کوچهها و محلههای کوفه گردانید، آنها را به شام نزد یزید بنمعاویه فرستاد. ابنزیاد سرهای شهدای کربلا را به زحر بنقیس سپرد و راهی شام کرد.
ابنزیاد پس از فرستادن سر امام حسین(ع)، اسرا را در روز 15 محرم با شمر ذیالجوشن و مخفر بنثعلبه عائذی به شام فرستاد و به دست و پا و گردن مبارک امام سجاد(ع) زنجیر انداخت و اسرا را سوار بر شتر بیجهاز کرد. آن شقى، اهل بیت عصمت و طهارت(ع) را مانند اسیران کفار، دیار به دیار طوری که مردم به تماشاى آنها مىآمدند، به شام برد.