ویژگی جوامعی که امام علی(ع) از آن شکایت دارد
مدرس حوزه علمیه لرستان با اشاره به ویژگی‌ها و نشانه‌های جامعه‌ای که امام علی(ع) از آن شکایت دارد، گفت: جابجا شدن حسنات و سیئات، کج‌روی، گسترده شدن ظلم ظالمان و عدم بهره‌گیری از علم در مقام عمل ویژگی جامعه‌ای است که مولای متقیان از آن شکایت دارد.
حجت‌الاسلام سیدنواب موسوی، مدرس حوزه علمیه لرستان در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان با شرح فرازی از خطبه ۳۲ نهج‌البلاغه «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا قَدْ أَصْبَحْنَا فِي دَهْرٍ عَنُودٍ وَ زَمَنٍ كَنُودٍ، يُعَدُّ فِيهِ الْمُحْسِنُ مُسِيئاً وَ يَزْدَادُ الظَّالِمُ فِيهِ عُتُوّاً. لَا نَنْتَفِعُ بِمَا عَلِمْنَا وَ لَا نَسْأَلُ عَمَّا جَهِلْنَا وَ لَا نَتَخَوَّفُ قَارِعَةً حَتَّى تَحُلَّ بِنَا»، اظهار کرد: امام علی(ع) در این خطبه پاره‌ای از ویژگی‌ها و آسیب‌های جوامع بشری را بیان و انسان‌ها را به پنج قسمت تقسیم می‌کند.
وی با اشاره به اینکه این خطبه نگاه جامعه‌شناختی مولای متقیان است و در آن آسیب‌های اجتماعی بخشی از اقشار جامعه را بیان می‌کند، ادامه داد: امام علی(ع) چندین ویژگی برای دهر و روزگار را بیان می‌کند و در این قالب شکوائیه خود را نسبت به جوامع بیان می‌کند.
موسوی با اشاره به اینکه در روایات اسلامی طعنه به روزگار نداریم چراکه بین اجزای زمان تفاوتی وجود ندارد و انسان‌ها از گلایه کردن از دهر و روزگار منع شده‌اند، اما این سؤال مطرح است که چرا در این خطبه از روزگار شکایت شده است، گفت: اگر روزی را نیک می‌دانیم به خاطر اتفاقی است که در آن روز اتفاق افتاده است نه اینکه خود روزگار را مورد مذمت قرار دهیم و امام در این خطبه عیب زمان را نمی‌گوید بلکه عیب مردمان را بیان می‌کند.
مدرس حوزه علمیه استان لرستان امام علی(ع) در این خطبه خطاب آن حضرت به مردمان تمام روزگاران و مربوط به زمان خاصی نیست، افزود: ویژگی جامعه و روزگاری که امام علی(ع) از آن گلایه دارد این است که مردم عناد دارند، کج‌روی می‌کنند، ناسپاسی کرده و داشته‌های مادی خود راضی نیستند و ریشه این کارها این است که از تمام آنچه دارند به نهایت و غایت استفاده نمی‌کنند.
وی با اشاره به اینکه امام از جامعه و روزگاری که در آن کسانی که بد عمل می‌کنند به‌صورت درستکار معرفی می‌شوند و کسانی که فعل حسنه دارند در نزد مردم جلوه ندارند، گلایه می‌کند، اظهار کرد: مولای متقیان از جامعه‌ای که در آن جای حسنات و سیئات در نظر مردم جابه‌جا شده و به جای اینکه ایمان، تقوا، پاکی و امانت وجه اعتبار و ارجمندی مردم باشد، وقاحت، خیانت، آزمندی و طمع به‌گونه‌ای جلوه کرده که مورد رغبت دیگران است، شکوائیه می‌کند.
موسوی با اشاره به اینکه از نشانه‌های جامعه‌ای که باید از آن شکایت کرد این است که روز به روز به ظلم ظالمان افزوده و دامنه ظلم گسترده‌تر است، بیان کرد: در جامعه‌ای که مولای متقیان از آن شکایت دارد روز به روز ظلم و ستم ظالم به مظلوم بیشتر می‌شود.
مدرس حوزه علمیه لرستان با یادآوری اینکه نقص جوامعی که امام علی(ع) از آن شکایت دارد این است که از علم استفاده نمی‌کنند، گفت: اگر علم به فرایند عمل تبدیل نشود هیچ فایده‌ای نمی‌کند و خاصیت علم در عمل به آن است؛ حیات واقعی بشر به رشد است و عمده محوریت رشد انسان، رشد علمی اوست؛ به معنای دیگر انسان موجودی است که قابلیت رشد علمی دارد و فارغ شدن از علم برای او وجود ندارد و انسان باید تا لحظه مرگ به دنبال علم و دانش باشد.
وی با اشاره به اینکه خواسته خداوند از ما این است که انسان به دنبال علم نافع باشد، بیان کرد: اگر انسان در جست‌وجو و استفاده از علم و آگاهی نباشد گرفتار جهل آمده و در جامعه جاهل، همه چیز تاریک و هیچ قانون و منطقی وجود ندارد. لذا، باید بدانیم نقطه مقابل علم، جهل است که تبعات آن بر جامعه جبران‌ناپذیر است.
انتهای پیام
