تشکیل کرسی‌های تدریس و تلاوت محله‌محور با حضور فعال مساجد و حسینیه‌ها
حافظ و قاری قرآن گفت: هر قاری جوان دارنده رتبه بین‌المللی و کشوری، کرسی تدریس مشخصی داشته باشد تا هم فضا برای رشد بیشتر قاری فراهم شود و هم پراکندگی مناسبی از جلسات در مناطق مختلف را شاهد باشیم و نیز محله‌ها از لحاظ وجود جلسه قرآن اشباع شوند.
سمیه حاجعلی، حافظ و قاری قرآن، فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته الهیات، اولین بانوی رتبه‌آور جمهوری اسلامی ایران در رشته قرائت قرآن کریم است که توانست در سال 83، رتبه نخست مسابقات سراسری قرآن و همچنین جشنواره قرآن دانشجويان كشور را کسب کند.
وی در گفت‌وگو با ایکنا، بر برپایی کرسی تلاوت تدریس ویژه قاریان و حافظان ممتاز هر محله، با بهره‌گیری از فضای مساجد و حسینیه‌ها و تربیت نیروهای متخصص تأکید کرد و از عدم پراکندگی جلسات قرآن در سراسر تهران و حتی کشور گلایه‌مند بود.
حاجعلی درباره نیازهای آموزشی جوانان علاقه‌مند به عرصه قرائت و حفظ و مشکلات پیش روی آنها گفت: پراکندگی جلسات قرآن در سراسر تهران یا سایر استان‌ها یکی از مهمترین مشکلات است به گونه‌ای که جلسات قرآن فقط در برخی از مناطق تهران، متمرکز شده است، باید تدابیری اندیشیده شود تا پراکندگی جلسات را در کل تهران یا در سطح کشور، شاهد باشیم تا همه علاقه‌مندان به جلسات بتوانند به سهولت به آن دسترسی داشته باشند.
این حافظ کل ادامه داد: در این زمینه می‌توان با بخش فرهنگی کانون‌های فرهنگی ـ هنری مساجد تعاملی انجام شود، به طوری که در هر محله، کرسی تدریس و تلاوت برای یکی از قاریان ممتاز در مکان مساجد برگزار شود، تا از سویی نیاز نباشد افراد علاقه‌مند در آن محله، برای بهره‌مندی از کلاس‌های قرآن و محافل به سایر محله‌ها بروند و از سوی دیگر از مرکزیت مناطقی که با حجمی از جلسات قرآن روبرو هستند، کاسته و این امر موجب پراکندگی جلسات در سراسر تهران می‌شود از جهت دیگر نیز عرصه برای تدریس و تلاوت قاریان و حافظان جوان‌تر فراهم می‌شود.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا شورای عالی قرآن و سازمان دارالقرآن الکریم یا سایر دستگاه‌های قرآنی کشور نباید متولی این امر باشند؟ بیان کرد: در زمینه جلسات قرآن، به نظرم، سازمان دارالقرآن می‌تواند با همکاری کانون‌های فرهنگی ـ هنری مساجد، تعامل داشته باشند، چرا که ما نیازمند نیروی متخصص در زمینه تدریس قرائت و حفظ هستیم. خیلی از قاریان و حافظان ممتاز را باید وارد عرصه تدریس کنیم. به معنای واقعی نیز جلسات قرآن در سطح مساجد محله‌ها، محدود است و بعضا نیز شاهد برگزاری جلسات قرآن با معلمان غیر متخصص هستیم.
حاجعلی افزود: به ویژه در بخش بانوان، شاهد برگزاری این جلسات با مدرسانی هستیم که تسلط کافی را ندارند و به شیوه قدیمی و مکتب‌خانه‌ای جلسات را اداره می‌کنند، بنابر این مهم، اختصاص فضای تدریس به جوانان قرآنی است که این امر با همکاری نهادهای قرآنی محقق می‌شود و فضای آن نیز، محدود به مساجد نشود، حتی می‌توان از فضای حسینیه‌ها (که در طول سال به غیر از ایام محرم یا اعیاد و عزاداری‌ها مراسمی ندارند) نیز استفاده کرد تا به این طریق نخبگان قرآنی محلی نیز معرفی شوند. به مانند کشور مصر که هر قاری کرسی تدریس و تلاوت برای خودش دارد، البته در حال حاضر که شرایط کرونایی است و برگزاری و تشکیل جلسات قرآن کم شده است و بیشتر در بستر فضای مجازی برگزار می‌شود.
این مدرس قرآن در پاسخ به این سؤالی که چه میزان اساتید و پیشکسوتان قرآنی کشور در تربیت نسل جدید قرآنی اثرگذار هستند، اظهار کرد: نقش آنها خیلی مهم و حیاتی است. این پیشکسوتان قرآنی هستند که با انتقال سرمایه‌هایی از تجربیاتشان به نسل جوان‌تر و به عنوان رابط، اثرگذار هستند.
وی با تأکید بر ضرورت فضا دادن پیشکسوتان به جوانانی که در این عرصه رشد می‌کنند، ادامه داد: پشتیبانی و تشویق و ترغیب قاریان و حافظان نوجوان و جوان تربیت شده در این عرصه از سوی همین پیشکسوتان، مهم است. معتقدم در زمینه کرسی تدریس جوانان می‌توان با فعالیت در کنار اساتید از نکات آموزشی و فنون تدریس آنها بهره‌مند شد، چرا که در سطح جامعه نیاز به معلم قرآن متخصص زیاد است، اما به نظرم میدان دادن به قاریان ممتاز در حوزه کرسی‌های تلاوت و محافل است و اینکه در عرصه داوری نیز به جوان‌ترها فضا داده شود، چرا که نیاز است که جوان‌ترها در این عرصه وارد شوند.
حاجعلی درباره نقش جلسات سنتی قرآن در این امر بیان کرد: تشکیل جلسات سنتی آموزش قرآن به جهت چهره چهره بودن و منش و برخورد استاد و قرآن‌آموز، لازم است و آن فضای آکادمیک، نمی‌تواند به اندازه کافی جوابگو باشد، یعنی محدود کردن جلسات قرآن به جلسات آکادمیک، اشتباه است، بلکه معتقدم این دو مکمل هم‌دیگر هستند و با هم منافاتی ندارد.
این قاری قرآن درباره نقش رسانه‌ها در معرفی جوانان قرآنی به سطح جامعه اظهار کرد: قطعاً رسانه‌ها به دلیل بُعد خبری که دارند، می‌توانند در این زمینه اثرگذار باشند، اما متأسفانه رسانه در معرفی بانوان فرهیخته قرآنی خیلی موفق نبوده است و بعضا نیز شاهد هستیم که بانوان قرآنی دچار گمنامی هستند. البته منکر این نیستم که کارهایی در این زمینه انجام شده، اما موفقیت نداشته است و باید تلاش شود که بانوان قاری و حافظ جوان و نوجوان در کنار معرفی قاریان و حافظان آقا، استفاده شود.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا آینده‌نگری در مورد پرورش قاریان کشور شده است یا خیر؟ تصریح کرد: بحث قرآن، بحث فرهنگی است به این معنا که اگر قاری و حافظ قرآن تربیت می‌کنیم، خود اینکه، فرد با قرآن مأنوس می‌شود، موضوعیت دارد و اینکه دنبال کاری برای وی باشیم و به دنبال درآمد مالی باشیم و ... مد نظر نیست، البته اینها خوب است، اما در این مورد، هنگامی که فرد را قرآنی تربیت می‌کنیم و مؤانستش با قرآن و اینکه در خانواده خود این فضا را ایجاد می‌کند و میزان اثرگذاری آن در اطرافیانش، مهم است و اگر کرسی رسمی تلاوت و تدریس هم برای او در نظر گرفته شود، خوب است.
حاجعلی درباره مشکلات پیش روی فعالیت جوانان قرآنی کشور به ویژه در عرصه بانوان اظهار کرد: اگر جلسات تخصصی قرآن در نظر گرفته می‌شود، اینگونه نباشد که مخاطبان این جلسات صرفاً آقایان باشند، بلکه حتما بانوان نیز مشارکت داشته باشند. از سوی دیگر معتقدم هر مقطع زمانی به طور مثال هر دو سال یکبار، معلمان و مدرسان قرآنی نیاز به بازآموزی و به‌روزرسانی آموخته‌هایشان دارند و توجه به این امر مهم است.
انتهای پیام
