آثار انقلابی باید تصویرگر سرافرازی دوران پس از انقلاب باشد

جمال شورجه، کارگردان سینما در حاشیه برگزاری سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر در گفت وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره این رویداد سینمایی این گونه اظهار نظر کرد: به عقیده من جشنواره امسال نیز همانند سال های گذشته است که هم در آن آثار ضعیف وجود دارد، هم کارهای ارزنده، برای همین نمی توانم بگویم که این دور نسبت به گذشته پیشرفت یا پسرفت داشته است.

وی افزود: از نگاه من آثار خوب، فیلم هایی هستند که در آن به ارزش های نظام پرداخته می شود. همانند فیلم «جشن تولد» که موضوعش شهدای حرم است، برای همین امیدوارم در سال آینده سینماگران بیشتر به این موضوع توجه نشان دهند. درباره اهمیت این موضوع می توانم به سخنان چند روز پیش مقام معظم رهبری اشاره کنم که تاکید فراوانی درباره شهدای حرم داشتند.

این کارگردان ادامه داد: فیلم دیگری که توانست نظر من را به خود جلب کند «ایستاده در غبار» است. در این کار می بینیم که با نگاهی جدید به دفاع مقدس پرداخته می شود، به ویژه اینکه محور این فیلم زندگی یکی از بزرگترین سرداران هشت سال دفاع مقدس، شهید احمد متوسلیان است. نگاه فیلم به این شهید به آن اندازه واقعی و ملموس بود که تماشاگر به راحتی آن را می پذیرد. این سبک فیلمسازی قادر است در آینده الهام بخش کارهای بسیار خوبی در سینما باشد. 

شورجه ادامه داد: به شخصه فیلم «نفس» را هم پسندیم، هر چند معتقدم زمان آن طولانی بود، البته کارگردان فیلم هم اذعان کرد که این کار پتانسیل تبدیل شدن به یک سریال را داراست. به هر حال موضوعی که در آن محور قرار گرفته یکی از مضامین بسیار مهم است که تا به حال به آن پرداخته نشده؛ آن هم شهدای کودک بود که در زمان جنگ تعدادشان کم نبود.

این فیلمساز ادامه داد: نقد دیگری به فیلم نفس دارم، آن هم این که خانواده قهرمان داستان بعد از انقلاب نسبت به گذشته وضعیت بدتری پیدا می کنند و به نوعی همگی زیر آوار می روند. این مسئله شاید برای تماشاگر احساس ناخوشایندی به وجود آورد که اصلا پسندیده نیست. ما در آثارمان وفتی می خواهیم قبل و بعد از انقلاب را نشان دهیم همیشه باید افتخار و سرافرازی را بعد از انقلاب تصویر کنیم.

شورجه درباره دیگر فیلم هایی که دیده، این گونه اظهار نظر کرد: «بادیگارد» را متاسفانه فرصت نکردم، ببینم، اما تعریفش را زیاد شنیدم. «هفت ماهگی» فیلم متوسطی بود که نگاهی به آسیب های اجتماعی داشت. درباره «ابد و یک روز» هم باید بگویم که اگر من هم جای هیئت داوران بودم این فیلم را در 5 یا 6 بخش کاندیدای سیمرغ می کردم، زیرا ساختار بسیار خوبی داشت، اما در نهایت زبانی که برای آن انتخاب شده، تلخ و سیاه است.

وی در پاسخ به سوال پایانی مبنی بر این که چرا اکثر فیلم های اجتماعی زبانی تلخ و گزنده دارند اظهار کرد: من دلیل این رویکرد را رضایت جشنواره های خارجی می دانم چون معمولا فیلم هایی که از کشور ما تصویری سیاه ارائه می دهند مورد استقبال جشنواره های خارجی قرار می گیرد. این مسئله کاملا آگاهانه و حساب شده از طرف غربیان انجام می شود و برخی سینماگران ما از آن غافل هستند.