اسرائیل حقوق بین‌الملل را زیر پا گذاشته است

قاسم صحرایی، عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان، در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان، با اشاره به اینکه ملت بزرگ ایران در طول تاریخ پر فراز و نشیب خود بارها با تجاوزگری دشمنان مواجه شده است و همیشه فرزندانی داشته که با گذشتن از تمام وجود خویش برای زنده ماندن ایران و حفظ این سرزمین اقدام کرده‌اند، اظهار کرد: حماسه آرش کمانگیر نماد روشنی برای این موضوع است.

وی ادامه داد: اکنون نیز ایران اسلامی با دشمنی خونخوار مواجه است که در تجاوزگری خود مرزهای انسانیت و حقوق بین‌الملل را بارها و بارها زیر پای گذاشته است و در جنایت حدی نمی‌شناسد. جنایت‌های اخیر در کشتار و ترور افراد غیرنظامی و دانشمندان و حمله به ساختمان صدا و سیما و دیگر ساختمان‌های مسکونی گواه روشنی بر این مدعا است.

صحرایی با اشاره به اینکه ملت سلحشور و غیور ایران در طول تاریخ پر افتخار خود همیشه در مقابل متجاوزان ایستادگی کرده و آزادگی خود را حفظ کرده است، بیان کرد: ملک الشعرای بهار شاعر دوره مشروطه می‌گوید:

ما باده عزت و جلالت نوشیم 

در راه شرف از دل و از جان کوشیم

گر در صف رزم جامه از خون پوشیم

آزادی را به بندگی نفروشیم 

عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان ادامه داد: امروز نیز شاهد ایستادگی و روحیه مقاوم ملت ایران در مقابل رژیم تجاوزگر صهیونی و پشتیبانان آن هستیم و به فضل خداوند این مردم و فرزندان این ملت رشید نخواهند گذاشت دشمنان به اهداف پلید خود برسند.

وی تصریح کرد: تاریخ ادبی ایران پر از مضمون ایستادگی برای حفظ وطن، میهن‌دوستی و فداکاری برای ایران است. محور سخن در شاهنامه فردوسی یادگار دوران باستان ایرانیان نیز زنده کردن نام و نشان ایران و ایرانی است و شرح فداکاری ایرانیان برای حفاظت از این سرزمین در طول تاریخ. به طوری که فردوسی می‌گوید:

ز بهر بر و بوم و پیوند خویش

زن و کودک خرد و فرزند خویش 

همه سر به سر تن به کشتن دهیم

 از آن به که کشور به دشمن دهی

صحرایی اضافه کرد: ایرج میرزا شاعر دوره قاجار نیز در موضوع فداکاری برای وطن می‌گوید:

گر رسد دشمنی برای وطن

جان و دل رایگان بیفشانیم 

همچنین علی‌اکبر دهخدا از شاعران دوره مشروطه هم درباره وطن‌دوستی و میهن‌پرستی در قالب تمثیلی به زیبایی سخن خود را بیان کرده و می‌گوید:

هنوزم ز خردی به خاطر در است

که در لانه ماکیان برده دست 

به منقارم آن سان به سختی گزید

که اشکم چو خون از رگ آن دم جهید 

پدر خنده بر گریه‌ام زد که هان

 وطن داری آموز از ماکیان