جایگاه «صلح در فلسفه» در دانشگاه لرستان بررسی شد

به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی دانشگاه لرستان، به مناسبت هفته پژوهش و فناوری در راستای مسئولیت اجتماعی دانشگاه، کرسی علمی ترویجی با عنوان صلح در فلسفه، آموزش، آموزش زبان، مروری بر دیدگاه یوهان گالتونگ، مارتین بوبر، و نل نادینگز را با ارائه اکرم رمضان‌زاده، دانشیار آموزش زبان انگلیسی از سوی معاونت پژوهشی و فناوری دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه لرستان روز گذشته، ۱۱ آذرماه در سالن شهید میربهرسی دانشگاه لرستان برگزار شد.

منصوره امیری، عضو هیئت‌ علمی گروه زبان انگلیسی و نسرین فتاحی، عضو هیئت‌ علمی گروه معارف و فلسفه اسلامی دانشگاه لرستان از ناقدان این کرسی علمی و ترویجی بودند.

این کرسی در ابتدا کنکاشی در فلسفه و نیز نظریه­‌های آموزش داشت تا با بررسی مفهوم صلح بتواند مضامین متناظر را در بحث آموزش زبان انگلیسی بیابد. از نظر گالتونگ خشونت مستقیم نیازهای انسانی را به قصد آزار و اذیت زیر پا می‎گذارد؛ خشونت ساختاری به شکل‌­هایی از خشونت اشاره دارد که ریشه در برخی ساختارها یا نهادهای اجتماعی دارد و این ساختارها از طریق محروم کردن افراد از حقوق اساسی به آن­ها آسیب می‌­زند و در نهایت، خشونت فرهنگی نمادین است و به دو دسته پیشین مشروعیت می‌بخشد. در حقیقت او معتقد است برای ریشه‌کن کردن خشونت تنها مبارزه با خشونت در شکل ظاهری آن کافی نیست بلکه باید به لایه­‌های عمیق تر رفت و اقسام دیگر خشونت را نیز از بین برد.

اما مفهوم‌سازی بوبر از صلح مبتنی بر فسلفه او از دیالوگ (همگویی) است. تعامل من و تو همگویی بین دو فرد یا گروه برابر است. برقراری دیالوگ با وجود تفاوت‌های فرهنگی این امکان را به افراد و جوامع بشری می‌دهد تا پیشینه‌­های فرهنگی متفاوت یکدیگر را درک نموده و به حقوق یکدیگر به عنوان هویتی مستقل احترام بگذارند.همچون بوبر، نل نادینگز نیز صلح را در نظریه اخلاق مراقبت خود بر اساس دیالوگ تعریف می‌کند.

او به رابطه مراقبت­ کننده و دریافت­ کننده مراقبت اشاره دارد که در ابتدا باید نیازهای دریافت کننده مراقبت شناخته شود. مفهوم‌سازی بوبر از من و تو می­‌تواند با برخی از زیربناهای آموزشی و نظری در آموزش زبان مرتبط باشد، از جمله اهمیت مذاکره، گفت‌وگو، تعامل و تنوع. در آموزش زبان، گفت‌وگوی بین افراد برابر از سوی گفت‌وگوی فریره مورد توجه قرار گرفت که از طریق آن افراد به طور انتقادی از تضادهای سیاسی ـ اجتماعی موجود آگاه می­‌شوند، همان‌طور که با دیگران و با جهان گفت‌وگو می­‌کنند، که به آ­ن­ها این امکان را می­دهد تا کشف کنند که چه کسی ساکت شده و چه کسی اجازه دسترسی به فرصت­‌ها را دارد. از این نظر، گفت‌وگوهای بین افراد برابر در آموزش زبان انگلیسی فضایی را برای آموزش انتقادی صلح ارائه می‌دهد که هدف آن افزایش آگاهی است. در حالی‌­که ممکن است شاخص‌­های خشونت مستقیم در همه زمینه­‌های آموزشی یکسان باشد، خشونت ساختاری در آموزش زبان از طریق تأکید بر انگلیسی استاندارد نشان داده می­‌شود.

صلح در آموزش موضوعی است که در سال­‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است، اما در بحث آموزش زبان با وجود آنکه زبان ابزار برقراری تعامل و گفتمان می­‌باشد چندان مورد توجه قرار نگرفته است و ارائه چنین کرسی­‌های علمی ـ ترویجی در کنار چاپ مقالات در این زمینه می­‌تواند فرصت بسیار مناسبی برای ایجاد برابری و عدالت و صلح از طریق آموزش زبان انگلیسی باشد و فرصتی باشد برای عبور از برتر تصور نمودن کلان روایت فرهنگ غربی با احترام گذاردن به خرده روایت­‌های غیر استاندارد و غیر غربی که به معنی بومی‌سازی آموزش زبان انگلیسی می‌­باشد.

در پایان این کرسی علمی ـ ترویجی به پرسش­‌های علمی ناقدان و دانشجویان پاسخ داده شد.