به گزارش ایکنا از لرستان، حجتالاسلام والمسلمین سیداحمدرضا شاهرخی، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه خرمآباد، 18 فروردینماه در سلسله جلسات «آموزههایی از قرآن کریم» ویژه ماه مبارک رمضان در مسجد صاحبالزمان(عج) محله ماسور خرمآباد گفت: در ادامه مباحث به آیه 87 سوره بقره «وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَ قَفَّيْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَ فَکُلَّمَا جَاءَکُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنْفُسُکُمُ اسْتَکْبَرْتُمْ فَفَرِيقاً کَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقاً تَقْتُلُونَ؛ ما به موسی کتاب تورات دادیم و بعد از او، پیامبرانی پشت سر هم فرستادیم؛ و به عیسی بن مریم دلایل روشن دادیم و او را بهوسیله روحالقدس تأیید کردیم، آیا چنین نیست که هر زمان، پیامبری چیزی بر خلاف هوای نفس شما آورد، در برابر او تکبر کردید و از ایمان آوردن به او خودداری نمودید، پس عدهای را تکذیب کرده و جمعی را به قتل رساندید» رسیدیم که امیدوارم این مباحث ما را به عمق مفاهیم نورانی قرآن برساند و شناخت ما از قوم یهود باعث روشنبینی ما در تحلیل وقایع عصر حاضر بشود.
خداوند متعال پس از درگذشت حضرت موسی(ع) پیامبرانی را به صورت پی در پی برای هدایت قوم بنیاسرائیل فرستاد، و «قفینا» به معنای پشت سر هم بودن است و حکایت از کثرت ارسال پیامبران دارد، بعد از حضرت موسی(ع)، حضرت عیسی(ع) بهعنوان پیامبر اولوالعزم فرستاده شد که معجزاتی از جمله صحبت کردن در گهواره، زنده کردن مردگان، حمایت توسط جبرئیل، شفا دادن بیماران، بینا کردن نابینایان را به همراه داشت، اما با این همه معجزه و تعالیم الهی شاهد لجاجت عناد و دشمنی قوم بنیاسرائیل بود.
یکی از موارد گمراهی قوم یهود این بود که پندار ناروایی در مورد حضرت عیسی(ع) داشتند و آن این بود که میگفتند پدر او یک شخص نجار است، در حالی که حضرت عیسی(ع) انسان تکوین یافته و بدون واسطه پدر به دنیا آمد و این از معجزات بزرگ الهی بود، و در آخر خداوند عیسی را به آسمانها برد.
«وَ قَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَقَلِيلاً مَا يُؤْمِنُونَ؛ و آنها از روی استهزا گفتند: دلهای ما در غلاف است و ما از گفته تو چیزی نمیفهمیم. آری، همین طور است، خداوند آنها را به خاطر کفرشان، از رحمت خود دور ساخته، به همین دلیل، چیزی درک نمیکنند؛ و کمتر ایمان میآورند.»
قلب یهودیان عصر بعثت، از درک معارف اسلام ناتوان بود، بنابراین انتظاری نبود که پیامهای پیامبر را پذیرا باشند و به این موضوع نیز اعتراف داشتند، آنچه باعث شد که از زیر بار پذیرش معارف اسلام سرباز بزنند، بهانهجویی آنان بود که این عدم پذیرش را برخاسته از فطرت و خلقت خویش میپنداشتند.
«وَ لَمَّا جَاءَهُمْ کِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَ کَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ کَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْکَافِرِينَ؛ و هنگامی که از طرف خداوند، کتابی برای آنها آمد که موافق نشانههایی بود که با خود داشتند، و پیش از این، به خود نوید پیروزی بر کافران میدادند که با کمک آن، بر دشمنان پیروز گردند، با این همه، هنگامی که این کتاب و پیامبری را که از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد، به او کافر شدند؛ لعنت خدا بر کافران باد.»
در خصوص شأن نزول این آیه مطلبی از شیخ طوسی نقل شده که، يهوديان قبل از بعثت رسول خدا(ص) از طوايف اوس و خزرج، به خاطر ظهور پیامبر آخرالزمان طلب پيروزى میكردند، وقتى كه خداوند متعال حضرت محمد(ص) را از ميان عرب برگزيد و از طائفه بنىاسرائيل انتخاب نکرد روى از وی برگرداندند و حتی ظهور پیامبر اسلام(ص) را نیز منکر شدند.
«بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَکْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْياً أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَى غَضَبٍ وَ لِلْکَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ؛ ولی آنها در مقابل بهای بدی، خود را فروختند؛ که به ناروا، به آیاتی که خدا فرستاده بود، کافر شدند و معترض بودند، چرا خداوند به فضل خویش، بر هر کس از بندگانش بخواهد، آیات خود را نازل میکند؟! از اینرو به خشمی بعد از خشمی از سوی خدا گرفتار شدند و برای کافران مجازاتی خوار کننده است.»
کفر یهودیان هم به قرآن بود و هم به کتاب آسمانی تورات، در آن زمانی که ویژگیهای پیامبر را در تورات تحریف کردند، گاهی انسان یک معامله پرسود انجام میدهد، اما یهودیان معاملهای سراسر خسران را انتخاب کردند، آنچه که به انسان بها و ارزش میدهد به واسطه انتخاب دین و آیینی است که بر میگزیند، اما آنان دینگریز بودند و نسبت به پیامبر اسلام(ص) نیز حسادت میورزیدند، که چرا پیامبر از نژاد عرب است، مجموعه بیاناتی که در این آیات شریفه عنوان شد برای همه ما و همه بشریت حقیقتاً درسآموز است.
انتهای پیام