به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمدعلی انصاری صاحب تفسیر مشکاة و مفسر قرآن، در نشست مجازی که امروز 12 دی ماه، در خصوص «عبودیت» برگزار شد، اظهار کرد: اولین شرط عبودیت آن است که آدمی در پیشگاه خداوند متعال برای خود قائل به هیچ مالکیتی نباشد. انسان اگر بهراستی باور داشته باشد که حکمرانی آسمانها و زمين از آن خداست، نمیتواند همعرض مالکیت حضرت او، برای دیگران یا خود نیز به مالکیتی باور داشته باشد. دومین شرط برای عبودیت این است که انسان تدبیر خداوند را بر تدبیر خود مقدم بدارد، باید در نظر انسان، امر و نهی و حکم الهی مهم باشد و پیوسته با خود بیندیشد آیا سخن و خواسته و عملش، مطابق یا حکم خداوند و سخن پیامبر اکرم(ص) و سیره امیرالمؤمنین(ع) است یا خیر اینگونه نیست.
وی تصریح کرد: سومین شرط عبودیت این است که تمام دلمشغولی انسان مومن این باشد که «آیا توانسته است رضایت حضرت حق را به دست آورد؟ آیا از عهده اجرای اوامر الهی و پرهیز از نواهی او برآمده است؟» چنین فردی در تمام حوزههای تعامل با خانواده، همسر، فرزند، زندگی، سیاست، دیانت، اقتصاد و انواع دیگر زمینههای زندگی جز به رضای حضرت حق نمیاندیشد. زیرا نفس انسان تا پیش از آنکه برای هر امری تربیت شود، راحتطلب است و بیقید و بندی را دوست دارد؛ به همین دلیل برای پای گذاشتن در هر راهی باید نفْس تربیت شود و دشواریها را به جان بخرد.
انصاری ادامه داد: گام برداشتن در مسیر عبودیت و انجام تکالیف عبادی که خداوند بر دوش آدمیان گذارده نیز زحمت دارد، فلذا کار شیطان در اینباره آن است که کارهایی را که سنگینی و سختی دارد، در نظر سنگینتر و سختتر جلوه میدهد تا انسان آن را کنار بگذارد واز انجامش دست بشوید. فردی که ساعتها وقت خود را به بازیهای کامپیوتری یا تماشای فیلم گذرانده، برای خواندن پنج دقیقه نمازی که معراج مؤمن است، برای عشق بازی با معبود و معشوق ازلی و ابدی و تقرب به او و صفای روح خویش، احساس کسالت میکند، در حقیقت شیطان است که با همکاری نفْس نشاط عبادت را از آدمی میستاند.
صاحب تفسیر مشکاة بیان کرد: بزرگترین عامل جداكننده اتصال عبد و معبود، محبت غیر خداست، چنین محبتی اگر در دل راه یابد، لحظه به لحظه آدمی را از حضرت حق دور میكند و وجود انسان را تا تباهی كامل پیش میبرد. البته محبت به غیر خدا بر دو گونه است: یا در طول محبت خداست، یا در عرض محبت او قرار میگیرد. محبت نبیمكرم اسلام(ص)، امیرالمؤمنین(ع)، صدیقه طاهره(ع) و فرزندان والاتبارش، در طول محبت خداست. این محبت استمرار محبت خدا و نشئتیافته از مهر اوست همچنین محبت به همسر و فرزندان نیز چنین است و همسو با اراده الهی است؛ زیرا که او خود این محبت را در دلها قرار داده است، اما مشروط به آنكه این محبت در طول محبت خدا باقی بماند و تبدیل به محبتی در عرض محبت حقتعالی نشود.
وی افزود: مقصود از محبت در عرض، آن است كه محبت خدا و غیر خدا در تعارض با هم قرار گیرند، بیشترین محبتی كه در وجود انسان ایجاد تعارض میكند، محبت دنیاست زیرا انسانی كه دل در بند زنجیر دنیا دارد، خلاف خواست خداوند میخورد و میپوشد و رفتار میكند.
انتهای پیام