حجتالاسلام علیرضا بیرانوند، مدرس حوزه و دانشگاه، در گفتوگو با ایکنا از لرستان، در رابطه با اهمیت قرائت دعای افتتاح، اظهار کرد: دعاى افتتاح از سه بخش كلى تشكيل شده كه بخش اول آن با حمد و ثناى الهى آغاز شده و بسيارى از معارف دينى، به زبان حمد و ثنا، تسبيح، راز و نياز و سوز و گداز بازگو میشود.
وی ادامه داد: در اين بخش واژههاى حمد، مدح، ثنا و تسبيح بيش از 19 بار تكرار مىشود و به خواننده مىآموزد كه در مقام دعا و راز و نياز با پروردگار، سخن را چگونه آغاز كرده و چگونه به پايان ببرد.
بیرانوند با بیان اینکه در بخش دوم، صلوات بر پيامبر(ص) و اهلبيت(ع)، با اوصاف ويژه مطرح شده است.، اضافه کرد: در بخش سوم، به مسئله انتظار فرج و شكايت از غيبت حضرت ولىعصر(عج) و كثرت دشمنان، قلت مؤمنان، آرزوى دولت كريمه، آمادگى براى جانفشانى و خدمت در آن دولت مىپردازد و بالاخره، با دعا براى نصرت و عزت مسلمانان، خاتمه مییابد.
وی افزود: گرچه اين دعا به حسب ظاهر از امام معصوم(ع) نقل نشده، اما با توجه به اينكه محمد بن عثمان از نواب خاص حضرت بقيةالله(عج) بوده و به خواندن آن مداومت داشته است و نيز با توجه به مضامين عاليه دعا و اعتماد سید بن طاووس، مىتوان اطمينان پيدا كرد كه اين دعا، از ناحيه مبارکه امام عصر(عج) و يا ساير معصومين(ع) به دست ايشان رسيده است.
بیرانوند ادامه داد: هرچند خداوند متعال اذن داده كه ما همه چيز را از كوچک و بزرگ از او بخواهيم، ولى شايسته است كه مطالب و هدفهاى عالى را در اولويت قرار داده و حاجتهاى كوچک و ناچيز را در مرتبه دوم از او درخواست كنيم، كه در پيشگاه شخص بزرگ، از كوچک و خرد آغاز كردن، زيبنده نيست.
این مدرس حوزه و دانشگاه افزود: بدون شک ذكر خدا شامل هر ذكرى است كه خدا را به ياد بياورد، ولى در بعضى روايات به مصاديقى براى ذكر كثير اشاره شده كه بهعنوان مصداق اكمل و اتم آمده و دليل بر انحصار نيست كه از جمله آنها، تسبيح حضرت فاطمهزهرا(س) است.
وى ادامه داد: دعا، داراى ابعاد گوناگونى بوده و افزون بر جنبه عبادى و راز و نياز و عرض حاجت به پيشگاه خداوند، آثار ديگرى دارد كه مهمترين آنها، بُعد تعليم و تلقين آن است، بسيارى از دعاهایى كه از طريق معصومين(ع) به دست ما رسيده، تنها يک تقاضاى شخصى و مناجات فردى نيست، بلكه دنيايى از عرفان و تعليم و تربيت است.
بیرانوند با اشاره به اینكه دعا، بهترين و ارجمندترين عبادت است، اظهار کرد: عبادت چه در متن و چه در آداب و شرايط، توقيفى است؛ يعنى بايستى آن را از طريق اولياى دين آموخت؛ چراكه آنها بهتر مىدانند كه چگونه با خدا سخن بگويند و چگونه از خدا حاجت بخواهند.
انتهای پیام