به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از لرستان حجتالاسلام جواد سلیمانی، عضو هیئت علمی تاریخ موسسه علمی- پژوهشی امام خمینی(ره) امروز21 آذر، در سیزدهمین همایش استانی دفتر پژوهشهای فرهنگی موسسه امام خمینی(ره) تحت عنوان آرمانگرایی واقعگرا- استراتژی نرمش قهرمانانه که در سالن اجتماعات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خرمآباد برگزار شد، افزود: بنابر اعتقادات برخی از مفسرین، 70 درصد آیات قرآن، آیات تاریخی است کمااینکه خداوند متعال در آیه پایانی سوره یوسف هدف از بیان قصص قرآنی را عبرتآموزی برای اهل خرد بیان کرده است.
وی با اشاره به بیانات امام راحل(ره) مبنی بر اینکه تاریخ معلم انسانهاست خاطرنشان کرد: تاریخ میتواند عبرتآموز باشد، منظور از عبرت رسیدن به باور و انفعال قلبی است بدین منظور که انسان با واکاوی و مطالعه حوادث گذشته میتواند حق را از باطل تشخیص دهد.
سلیمانی ادامه داد: از طرفی تاریخ میتواند برای انسانهایی باور ایجاد کند که به تعبیر قرآن«اولوالالباب» باشند یعنی با پرهیز از سطحینگری، به تحلیل فلسفه حقیقی وقایع بپردازند؛ لذا سیر تحول تاریخی وقایع حاکی از این موضوع است که تاریخ بطور دائمی تکرار میشود و از زمان هابیل و قابیل تاکنون در طول تمام ادوارهمواره مقابله حق و باطل وجود داشته است فقط روش و سیاق آنها متفاوت است وگرنه علل ریشهای و بنیادین این اختلافات در تمام دوران مشترک بوده است.
عضو هیئت علمی تاریخ موسسه علمی- پژوهشی امام خمینی(ره) با اشاره به تشابه زمان نبی مکرم اسلام(ص) و امام خمینی(ره) اذعان کرد: پیامبر اعظم وامام راحل(ره) رهبران الهی بودند که با براندازی بنیان طاغوت حکومتی بر اساس ارزشهای دینی بنا نهادند که در آن اسلام محور و مبنای قانون بود، لذا در عصر غیبت فرمانبری از ولیفقیه باید مانند اطاعت از امام معصوم باشد.
حجتالاسلام سلیمانی خاطرنشان کرد: بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص)، اصحاب و کسانی که مدعی بودند که میتوانند مفسر قرآن باشند در سه گروه جای گرفتند، نخست گروهی که صرفا بر واقعیتها تکیه میکردند، گروه دوم کسانی بودند که بر آرمانگرایی واقعگرا تاکید داشتند و گروه سوم افرادی بودند که فقط بر روی آرمانها ایستادگی میکردند.
نظام مقدس جمهوری اسلامی به دنبال آرمانگرایی واقعگراست
وی با بیان اینکه در این مقطع زمانی فعلی نیز، سه جریان مذکور وجود دارند، اظهار کرد: راهبرد واقعگرایی صرف در بسیاری از موارد، موجب ذلت حق در مقابل استکبار شده وآسیبهای بسیاری را به حقطلبان وارد کرده است و آرمانگرایی صرف نیز همواره در دراز مدت نتیجهبخش و راهگشا نبوده ولی آرمانگرایی واقعگرا به معنی پایبندی به ارزشها و تاثیرناپذیری از جبهه مخالف بوده و جریان حقی است که مورد رضایت اهلبیت(ع) بوده و موجب ماندگاری تشیع در طول تاریخ شده است، لذا نظام مقدس جمهوری اسلامی به دنبال آرمانگرایی واقعگراست.
سلیمانی با استناد به بیانات مقام معظم رهبری دفاع مقدس، امام(ره)، استکبارستیزی و دفاع از مستضعفان را از مصادیق آرمانخواهی دانست و افزود: ما باید از رفتارهایی مانند: پندارهای غلط، دلبستگیها، تصور رسیدن به آرمانها بدون هزینه و دیدن بخشی از واقعیتها ونادیده گرفتن بخشی دیگر که از لغزشهای واقعگرایی محسوب میشوند پرهیز کنیم و همچنین از واقعیتنمایی برحذر باشیم کمااینکه دشمنان درصدد این هستند که اموری را به عنوان واقعیتهای مسلم جلوه دهند در حالیکه واقعیت نیستند.
عضو هیئت علمی تاریخ موسسه علمی- پژوهشی امام خمینی(ره) بیان کرد: از واقعیتهای اصیل جامعه میتوان فشارها وتهدیدها، عبور از دشواریها وعدم خدشه به آرمانها، تحولات منطقه و شمال آفریقا، افزایش توان جمهوری اسلامی ایران و گستاخی دشمنان در مقابل انعطافپذیری اشاره کرد، لذا باید در برخورد با دشمنان سیاست «نرمش قهرمانانه» که مصداق مقاومت مدبرانه بوده و یکی از مطالبات مقام معظم رهبری است اتخاذ شود.
نتیجه نرمش قهرمانانه باید به عزت اهل حق و ضربه به دشمن منجر شود
حجتالاسلام سلیمانی در رابطه با شفاف سازی پیرامون مفهوم نرمش قهرمانانه، تصریح کرد: نرمش در دو نوع قهرمانانه و ذلیلانه نمود پیدا میکند لذا نرمش قهرمانانه به عنوان یکی از منویات مقام معظم رهبری باید همراه با اتخاذ نقشه حساب شده برای امتیازگیری بیشتر، عدم اعتماد به دشمن، ارزیابی صحیح از مقدورات و تواناییهای خود و دشمن بوده و نتیجه آن به عزت اهل حق و ضربه به دشمن منجر شود.
وی صلح امام حسن(ع)، رسول خدا(ص) در حدیبیه را از مصادیق نرمش قهرمانانه عنوان کرد و افزود: به رسمیت شناخته شدن حکومت اسلامی، ایجاد ایمنی برای مسلمانان و تفسیر و تجلی مفهوم « انا فتحنا لک فتحً مبینا» در جامعه، از مهمترین دستاوردهای صلح امام حسن محسوب میشود کمااینکه با جنگ، هیچگاه امکان نداشت این منافع محقق شوند.
سلیمانی در رابطه با علل پذیرش صلح از جانب امام حسن(ع)، تصریح کرد: دلایلی مانند: احتمال حمله رومیها به مسلمانان، خستگی مردم از جنگ و جهاد، کمبود نیرو وبیم نابودی شیعه، ناهمگونی سپاه، شخصیتهای ملوّن و دنیا زدگی موجب شد که امام حسن(ع) از در صلح و مسالمت با معاویه وارد شود.