احیای موسیقی ایرانی منوط به رعایت اخلاق آن است + صوت

به گزارش خبرنگار ایکنا، در برنامه این هفته مجله موسیقی «ایل بانگ» که در روز جمعه‌ ۱۰ تیر از رادیو فرهنگ پخش شد پیرامون پاسداشت جایگاه زنده یاد محمود محمودی خوانساری گفت‌وگو شد.

در این برنامه صادق چراغی؛ کارشناس و مجری برنامه گفت‌وگویی با میلاد کیایی از هنرمندان پیشکسوت موسیقی ایرانی، علیرضا میرعلینقی و علی شیرازی از پژوهشگران موسیقی انجام داد.

محمودی خوانساری دق کرد

میلاد کیایی در این برنامه بیان کرد: این شانس را به دفعات داشتم که در محافل خصوصی با زنده یاد محمودی خوانساری همکاری داشته باشم. ایشان بسیار صدای دلپذیر و دلنشینی داشتند و اشعار زیبایی را برای خوانش انتخاب می‌کردند و انسان افتاده‌ و متواضعی بودند. محمودی خوانساری نمرد بلکه دق کرد و گفتنی‌ها بسیار است.

وی با اشاره به اهدای بیش از 40 هزار ساعت آرشیو موسیقی ایرانی از سوی یکی از هنرمندان به سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران گفت: گلشن ابراهیمی از کلکسیونرهای فرهنگ صوتی ایران بودند که گنجینه جمع‌آوری شده خود را پیش از درگذشت خود به بخش فرهنگی هنری شهرداری تهران اهدا کردند و قرار است این گنجینه به موزه موسیقی ایران اهداء شود. همچنین به دفعات این سعادت را داشتم که مرحوم محمودی خوانساری را در منزل ایشان ملاقات کنم.

نماد نجابت و وقار 

علیرضا میرعلینقی پژوهشگر تاریخ موسیقی ایران در این برنامه گفت: محمود محمودی خوانساری از هنرمندان بزرگ و بی‌نیاز به لقب استاد است. صدای او نماد نجابت، وقار و شرم زیبای انسانی است که امروز این صفات کمتر در بین افراد دیده می‌شود. وی مجموعه صفات اخلاقی که به هنر معنا می‌دهد و وجهه هنر را بالا می‌برد را دارا بود که این صفات بسیار درخشان را در زندگی و آثار محمودی خوانساری می‌توان یافت.

وی افزود: کل فعالیت هنری این هنرمند حدود بیست سال است و از مرزهای ارتقاء فنی رد شده و به مرزی رسیده بود که غایت هنری می‌توان آن را نام نهاد که مرز حال است. در این مرز، هنر از جنبه‌های قابل دسترس خارج می‌شود و هنرمند به انرژی‌ای متصل می‌شود که می‌تواند در نفس مخاطب خود نفوذ کند و حال او را دگرگون کند.

این پژوهشگر تاریخ موسیقی ایران با بیان اینکه متأسفانه زمانه و شرایط زندگی امروز زمینه پرورش چنین هنرمندانی را دارا نیست ادامه داد: مخاطبان ما نیز افرادی نیستند که به دنبال این تغییر حال و کیفیت معنوی در آواز باشند. در کل آن نوع از هنرمند، مخاطب و رابطه هنری در کلیت جامعه ما از بین رفته و به سطح افرادی بسیار محدود و معدود در کنج منازل یا محافل تخصصی خلاصه شده است. در حالی که احیای هنر آواز موسیقی ایرانی منوط به رعایت آن نوع اخلاق و شیوه زیست با در نظر داشتن رسیدن به آن حال است که زنده یاد محمودی خوانساری یکی از بارزترین مثال‌های رسیدن به این اعتلای معنوی است.

نام و صدایی جاودانه

علی شیرازی؛ آوازخوان و آوازپژوه در این برنامه بیان کرد: یکی از بهترین و افتخارآمیزترین نام‌های آواز معاصر ما استاد محمودی خوانساری است که نام و صدای این هنرمند تا ابد جاودانه خواهد ماند. بدون شک اگر بخواهیم پنج اسم از بزرگان عرصه آواز در زمینه حس و حال ناب نام ببریم حتماً استاد محمودی خوانساری یکی از این افراد خواهد بود و به لحاظی صدای یگانه‌ای داشتند.

وی ادامه داد: استاد محمودی خوانساری جلوه‌ای از آواز را برای ما آشکار کرد که مخصوص به خود است و شعر و تحریر را به زیبایی کنار هم ردیف می‌کند و برای خود مبحث جداگانه‌ای را در آواز باز کرد و تا ابد نام خود را جاودانه کرد.