داریوش جعفری یک معلم کوهدشتی است که کیف و کولهپشتی خود را پُر از کتاب داستان کرده و هر هفته در گوشهای از شهر در پارک بساطی میگستراند، تعدادی از کودکان و خانوادهها را دور خود گرد میآورد و با بلندخوانی کتاب و تشویق دیگران به خواندن نسبت به ترویج فرهنگ کتابخوانی اقدام میکند.
داریوش جعفری در مهرماه سال ۱۳۵۴ در روستای چشمه میرزاحسین شهرستان کوهدشت دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۷۳ پس از اخذ مدرک دیپلم در رشته علوم انسانی با دفترچه خدمت سربازی به استان همدان اعزام شد.
در دوران خدمت با توجه به عشق و علاقه به امور هنری، بهعنوان مسئول کتابخانه پادگان مشغول فعالیت شده و همزمان با طراحی تصاویر شهدا بر دیوار پادگان اقدام کرد. سختکوشی او در مطالعه در دوره سربازی که در کتابخانه پادگان هم تداوم داشت و مطالعه کتابهای فراوان در زمینه هنری و رمان، سکوی پرتاب و نقطه آغاز تصمیم برای شرکت در آزمون دانشگاه با هدف کسب رتبه برتر و مناسب شد.
در سال ۱۳۷۵ با شرکت در کنکور سراسری بنا به علاقه به رشتههای هنری و اندیشه پویا خود در مقطع کاردانی معلم گرافیک دانشگاه شهیدرجایی تهران پذیرفته شد که همین امر باعث ترخیص از خدمت و رفتن به کلاس دانشگاه شد.
در حین تحصیل ضمن حضور در کلاس و گذراندن واحدهای درسی در دانشگاه به امور و کارهای فرهنگی پرداخته و همراه با سایر دانشجویان با مؤسسات خصوصی نسبت به انجام امور فرهنگی متناسب با رشته تحصیلی و علاقه خود اقدام کرد؛ امری که وجهی دوسویه داشت، هم پاسخی به استعداد و انگیزههای هنری وی بود و هم کمک هزینهای برای زندگیاش بهشمار میرفت.
جعفری پس از تحصیل در دو دوره تحصیلی کاردانی و کارشناسی و آموختن از مدرسان نامدار و چند سال کار علمی و تدریس در بخش دولتی و خصوصی با اینکه پیشنهادهای زیادی برای ماندن در تهران داشت و این پیشنهاد برای او و فرزندانش در درازمدت امکان پیشرفت بیشتری فراهم میکرد، بهواسطه علاقه قلبی و حس درونی خدمت در زادگاه و آموختن و آموزش اندوخته دانشاش به فرزندان دیار خود به استان لرستان بازگشت. وی خواستار انتقال به لرستان شد و پس از تلاش فراوان موفق به انجام این کار شد.
حس آموختن هنر به دانشآموزانی که از نعمت شنوایی و بینایی محروماند و اعتقاد قلبی او به آموزش به این طیف از جامعه که همواره مغفول بودهاند، باعث شد با علاقه وافر این بار هنر خود را در آموختن الفبای آموزش به این دسته از دانشآموزان بپردازد، همین سبب شد تا با فراگیری فنون مختلف با عشق و علاقه تقاضای تدریس در مدرسه کودکان استثنایی را کند.
جعفری ارزش مطالعه برای دانشآموزان و همکاران و تأثیر آن بر پیشرفت همهجانبه را مدیون اقبال عمومی برای کتابخوانی میداند، عشق وافر به کودکان دیارش باعث میشود که کیف و کولهپشتی خود را پُر از کتاب داستان کرده و هر هفته در گوشهای از شهر در پارک بساطی بگستراند، تعدادی از کودکان و خانوادهها را دور خود گرد آورد و با بلندخوانی کتاب و تشویق دیگران به خواندن نسبت به ترویج فرهنگ کتابخوانی اقدام کند.
ناگفته نماند بلندخوانی یک روش پیشنهادی برای ترویج مطالعه است که از سوی او آموزش داده میشود، این عمل در ادامه به مدارس روستایی و عمده مناطق شهری تسری پیدا کرد و بساط کتابخوانی در محوطه مدارس، کلاسهای درس و جمع همکاران موجی از امید و هیجان را در دل دانشآموزان و فرهنگیان برانگیخت.
هوش سرشار، علاقه وافر باعث میشود که جعفری تصمیم بگیرد برای کودکان سرزمیناش ماهنامهای کودکانه تهیه کند و پس از کسب مجوز قانونی نخستین انتشارات خود را در ماهنامهای با عنوان پیشوک(گیاه محلی) به چاپ رساند؛ امری که مورد استقبال خانوادهها قرار گرفت و در نهایت به کسب مجوز برای یک انتشاراتی با همین نام انجامید.
این ماهنامه با استقبال مردم در سطح وسیعی از حوزه غرب کشور توزیع شد و مردم استانهای این منطقه از کشور پذیرای آن شدند.
بیشک توجه این امر گامی در جهت روایت زندگی همه کودکان ایرانی در مناطق مختلف کشور به شمار میرود به جای این که کودکان برخی مناطق صرفا دیده و روایت شوند.
جعفری همچنین به نگارش چند جلد کتاب برای کودکان اقدام کرد که در برخی جشنوارههای استانی و کشوری لوح سپاس دریافت کرد و مورد تشویق قرار گرفت، عشق و علاقه جعفری به تشویق دانشآموزان عادی برای مطالعه محدود نمیشود، او میکوشد تا با آموختن معلم چگونگی آموزش به کودکان نابینا و ناشنوا برای آنها کتاب بنویسد و کتاب بخواند که پس از شرکت در کلاسهای آموزش اینک او موفق شده است که با تسلط بر خط بریل برای کودکان محروم از نعمت چشم با خط بریل کتاب بنویسید.
جعفری تمام کتابهای کودک خود را با لوح و قلم بریل صفحه به صفحه به کتاب بریل تبدیل کرده است، در هر صفحه هم همان مطلب را برای همگامی و همراهی اعضای خانواده برای تسهیل یادگیری، به زبان فارسی نوشته است.
امروزه در دبستان و دبیرستانهای کودکان استثنایی شهرستان کوهدشت او با ذوق فراوان با کودکان ارتباط برقرار میکند، میگوید، میشنود و از این کار لذت میبرد.
منبع: روابط عمومی آموزش و پرورش لرستان
انتهای پیام