فرق انسان مؤمن و غیرمؤمن چیست؟

به گزارش ایکنا، حجت الاسلام و المسلمین علی عباسی رئیس جامعةالمصطفی العالمیه، پنجشنبه 25 شهریور، در نشست ۲۷۹ شورای جامعةالمصطفی با اشاره به فراز‌هایی از دعای سیزدهم صحیفه سجادیه امام زین العابدین(ع) اظهارکرد: امام سجاد(ع) در این فقره از دعا، بر پیامبر مکرم اسلام(ص) و اهل‌بیت(ع)، او درود می‌فرستد و به خدای سبحان می‌فرماید؛ «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ کُنْ لِدُعآئى مُجیباً، وَ مِنْ نِدآئى قَریباً، وَ لِتَضَرُّعى راحِماً، وَ لِصَوْتى سامِعاً، بار خدایا، بر محمد(ص) و اهل‌بیت(ع): او درود فرست، و جواب دهنده دعایم باش، و به ندایم التفات کن، و بر گریه و زاری‌ام رحم نما، و صدایم را بشنو.»

وی افزود: در ادامه این دعای شریف حضرت می‌فرماید؛ «وَ لاتَقْطَعْ رَجآئى عَنْکَ، وَلاتَبُتَّ سَبَبى مِنْکَ، وَلاتُوَجِّهْنى فى حاجَتى هذِهِ وَ غَیْرِها اِلى‏ سِواکَ، وَ تَوَلَّنى بِنُجْحِ طَلِبَتى، وَ قَضآءِ حاجَتى، وَ نَیْلِ سُؤْلى قَبْلَ زَوالى عَنْ مَوْقِفى هذا بِتَیْسیرِکَ لِىَ الْعَسیرَ، وَ حُسْنِ تَقْدیرِکَ لى فى جَمیعِ الْاُمُورِ، مرا از خود نا امید نکن، و رشته‌ی پیوند مرا را از خودت جدا مساز، و در این نیاز و هر نیاز دیگر که از تو خواهم، مرا به سوى غیر خودت حواله نده و پیش از آنکه از اینجا برخیزم، در کامیابی و حاجت‌روایی و رسیدن به خواسته‌ام مرا سرپرستی و یاری کن، به آسان نمودن دشواری‌ها و مقدّر نمودن خیر و نیکی برای من، در همه‌ی کارها.»

استاد جامعةالمصطفی العالمیه افزود: انسان در مواجهه با مشکلات و ناملایمات، اگر به خالق سبحان متوسل شود و دست به دامن او گردد، قطعاً مورد عنایت الهی قرار خواهد گرفت چرا که خدای متعال مجیب‌الدعوه است. در سوره بقره آیه‌ی ۱۸۶ می‌فرماید: «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی‏ وَ لْیُؤْمِنُوا بی‏ لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ».

حجت الاسلام و المسلمین عباسی ادامه داد: نا امید شدن از رحمت الهی یکی از گناهان بزرگ است. انسان دائماً در همه سختی‌ها، ناملایمات، فراز و فرود‌های زندگی، باید به مبدأ و قدرت لایزال الهی امید داشته باشد و بداند که یک نقطه اتکاء و حقیقتی وجود دارد و باید در همه حالات و سختی‌ها و دشواری‌ها به آن تکیه کند.

وی تصریح کرد: فرق بین انسان مؤمن و غیرمؤمن اینجا مشخص می‌شود که انسان با ایمان هیچ وقت احساس بی‌پناهی نمی‌کند و همواره معتقد است، یک حقیقت قادر، عالم و بصیری وجود دارد و بر احوال او آگاه است.