نصرت الهی کمترین وعده خدا برای مؤمنان است

به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، 13 اسفندماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه صف گفت: در آیه دهم تا دوازدهم این سوره، به مومنین فرمود می‌خواهید تجارتی به شما معرفی کنم که شما را از عذاب دردناک نجات دهد؟ به مرتبه‌ای از ایمان برسید که در راه خدا با مال و جان مجاهده کنید که این برای شما بهتر است، زیرا گناهانتان بخشیده و در جنات عدن مساکن طیبه به شما می‌دهند.

وی افزود: برخی مؤمنان می‌گویند این وعده‌ها شاید دور است و هرکسی معرفت درک فوز عظیم و جنات عدن و مغفرت را ندارد، بنابراین فرمود وعده دیگری هم هست و آن یاری از ناحیه خدا و فتح قریب و پیروزی نزدیک وجود دارد؛ این قاعده امروز هم برای هر کسی که واجد این شرایط باشد وجود دارد.

آیت‌الله هادوی تهرانی بیان کرد: به تعبیر آیت‌الله بهاءالدینی، طلاب غصه روزی و حق التبلیغ را نخورید، تبلیغ کنید، خداوند روزی شما را خواهد رساند و باید در این مسیر اخلاص داشته باشید. در این صورت به چندین و چندبرابر از ناحیه خداوند جبران خواهد شد.

استاد سطح عالی حوزه علمیه همچنین در ادامه تفسیر سوره غاشیه، اضافه کرد: در آیه 23 این سوره فرمود: إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ؛ شیخ طوسی در ذیل این آیه چهار تفسیر ذکر کرده است؛ اول اینکه استثناء آن منقطع است و ربطی به آیات قبل ندارد؛  قول دوم این است که واقعاً استثناء، منقطع از «فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ، لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ» نیست؛ یعنی پیامبر بر مردم مصیطر نیست، مگر بر کسانی که کافر و دشمن او باشند و این تسلط مجوز برای مبارزه با آنهاست.

وی افزود: قول سوم هم این است که افرادی که مصداق «من تولی و کفر» هستند را رها کن. خداوند خودش آنها را به عذاب بزرگ مبتلا خواهد کرد؛ شیخ قول دیگری هم نقل کرده و آنکه استثناء از «فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ» است و نه «لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ»؛ از بین این چهار قول، علامه طباطبایی قول چهارم را انتخاب کرده است و گفته در اینجا بیانی تقدیری وجود دارد و آن اینکه تذکره و یادآوری برای «من تولی و کفر» فایده ندارد و کار لغوی است و تو ای پیامبر آنان را رها کن.

آیت‌الله هادوی تهرانی تصریح کرد: علامه بر خلاف شیخ طوسی فرموده معانی دیگری را که شیخ طوسی گفته است، رجحان ندارد. البته اینها محتمل است، گرچه فرمایش علامه خالی از وجه نیست. بنابراین فردی که زیربار حق نمی‌رود، باید در انتظار عذاب اکبر و بزرگتر باشد.