به گزارش ایکنا؛ سهشنبه نهم اردیبهشتماه، جلسه همفکری جامعه قرآنی برای نحوه مشارکت در شرایط کرونا با حضور مدیران بخشی از دستگاههای قرآنی و نیز فعالان این عرصه در بیمارستان امام خمینی(ره) تهران که یکی از مراکز اصلی مراجعه و درمان بیماران مبتلا به ویروس کرونا است، برگزار شد؛ جلسهای که اگرچه نویدبخش همدلی فعالان عرصه قرآن برای مواجهه با شرایط بحرانی بود، اما برگزاری آن در روزهایی بسیار زودتر از این، مورد انتظار همگان بود.
به هر ترتیب برگزاری چنین جلسهای حتی اگر دیرهنگام هم بوده باشد، بارقههایی از امید به آینده را روشن کرده است که امید میرود نه تنها به این زودی رو به خاموشی نرود که حتی پرنورتر از همیشه و در همه شرایط مقتدرانه به پیش برود.
اما جلسه روز نهم اردیبهشتماه جامعه قرآنی برای همفکری مقابله با کرونا یک غایب بزرگ به نام شورای توسعه فرهنگ قرآنی داشت؛ در جلسهای که بحث اصلی آن تصمیمسازی برای نحوه مشارکت در شرایط بحران بود، نه تنها باید شاهد حضور شورا و اهالی آن میبودیم که حتی توقع میزبانی شورای توسعه فرهنگ قرآنی از چنین جلساتی و تلاش برای برگزاری آن در سطوح مختلف نیز توقع بسیار به جایی به حساب میرود.
در این روزها صرفاً شاهد دو رویداد در زیرمجموعه شورای توسعه فرهنگ قرآنی بودیم، یکی تشکیل سیودومین جلسه کمیته تخصیص صندوق مشارکت توسعه فرهنگ قرآنی در تاریخ ۲۶ فروردینماه سال جاری با موضوع تصمیمگیری درباره نحوه هزینهکرد اعتبار ۱۳۰ میلیارد ریالی مربوط به سال ۹۸ که در آخرین روزهای سال ۹۸، به حساب صندوق واریز شده بود، بودیم که در جلسه مصوب شد ۶۰ میلیارد ریال از ۱۳۰ میلیارد ریال اعتبار موجود، از طریق دو اتحادیه قرآنی به دست مؤسسات قرآنی رسیده و سازوکار اختصاص این مبلغ نیز از طریق کمیته مشترک انجام شود. دومی برپایی صدوهشتمین جلسه مجمع مشورتی شورای توسعه فرهنگ قرآنی بود که در آن مقرر شد تا کارگروهی برای بررسی بیشتر شاخصهای ملی توسعه فرهنگ قرآنی تشکیل شود تا این شاخصها به شورای توسعه ارجاع داده شود. همچنین مدیر شبکه قرآن و معارف سیما از ورود همه شبکههای سیما به ساخت برنامه قرآنی خبر داد.
بیشک انتظارات از این شورای اقماری شورای عالی انقلاب فرهنگی بسیار بالاست؛ شورایی که طی این سالها همیشه خود را در جایگاه یک پارلمان قرآنی معرفی کرده و بسیار تلاش کرده است تا این نگاه در بین دیگر دستگاهها را نسبت به خود حفظ کند و رنگ و بوی غلیظتری به آن ببخشد، در این سالها بیشتر در حد یک نام ظاهر شده و اغلب مدیران دستگاههای قرآنی علنی و در خفا بر اینکه از شورا فقط نامی باقی مانده است نیز تأکید کردهاند. شاهد مثال بحث بودجه قرآنی و کاهش سال به سال آن که به مشکلات و ضعف ساختاری دبیرخانه باز میگردد تا دستورجلسات کماثر که مبتلابه فعالیتهای قرآنی کشور نیست، است.
درباره اهمیت این شورا محمدحسین فریدونی، مشاور دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی در گفتوگو با خبرنگار ایکنا چنین گفت: «ما یک شورا داریم که دارای دبیرخانه است و یک بودجه نسبتاً قابل توجه و متمرکزی را در اختیار دارد. این شورا اختیار قانونگذاری دارد، در صورتی که هر سازمانی تشکیل شود، اختیار قانونگذاری نخواهد داشت. سازمان اوقاف یک سازمان تابع قانون است یا واضع قانون؟ سازمان مستقل قرآنی هم یقیناً قدرت قانونگذاری نخواهد داشت و تابع مصوبات مجلس، دولت و شورای عالی انقلاب فرهنگی خواهد بود. بهنظر بنده منشأ اصلی درخواست این تغییرها به موضوع دیگری غیر از ساختار برمیگردد.
یک نگرانی وجود دارد که مختص ایران نیست و در همه کشورها وجود دارد، البته خیلی از کشورها این تجربه را پشت سر گذاشتهاند، اما ما نگذراندهایم. آن تجربه این است که ما باید توجه کنیم که در تحلیل موفقیت و عدم موفقیت سازمانها، ضعفهای مدیریت انسانی را از ضعفهای سازمانی و ساختاری و تشکیلاتی جدا کنیم. شما اگر بهترین ساختار را هم طراحی کنید، اما مدیران آن ساختار انگیزه پیگیری اهداف سازمان را نداشته باشند، حتی اگر بهترین ساختار چه در ایران چه در اروپا و چه کشورهای دیگر برخوردار باشد، این سازمان کارآمد نخواهد بود.»
شورای توسعه فرهنگ قرآنی در ایام همهگیری ویروس کرونا و تعطیلی ناگزیر جلسات و محافل و موسسات قرآنی نه تنها اقدام خاصی برای جان گرفتن پیکر نحیف این مؤسسات انجام ندادند؛ در ایامی که هر نهاد و دستگاه قرآنی و هر فعالی که کاری از او ساخته بود همه در یک جبهه به دنبال راهکاری برای برونرفت فعالیتهای قرآنی از این شرایط و کم کردن آسیبهای بحران کرونا بر این عرصه بودند.
مطمئنا برگزاری جلساتی همچون جلسه روز نهم اردیبهشت - که به اعتقاد نگارنده یک اتفاق کمنظیر در عرصه فعالیتهای قرآنی بوده است - بدون حضور اهالی شورای توسعه فرهنگ قرآنی میتواند مهر تأییدی بر کمکاریها باشد.
شاید ذکر یک نکته ضروری باشد و آن هم اینکه شورای توسعه فرهنگ قرآنی شکل اجرایی و نمود عینی منشور توسعه فرهنگ قرآنی است؛ منشوری که گفته میشود، قانون اساسی فعالیتهای قرآنی است، اینکه در این نوشتار به شورای توسعه فرهنگ قرآنی و عقب بودن آن شورا از تحولات روز جامعه قرآنی اشاره شده است، دلیلی بر ضعف منشور نیست، چرا که بررسی ضعف و قوت منشور نیاز به نشستهای تخصصی زیادی داشته و در یک یادداشت چند صد کلمهای نمیگنجد.
انتهای پیام