حجتالاسلام سیدحسن سیدی، مدرس حوزه و دانشگاه در گفتوگو با ایکنا از خراسانجنوبی، اظهار کرد: یکی از بزرگترین گناهان دروغ است؛ دروغ گفتن فقط گفتن یک حرف خلاف حقیقت نیست؛ بلکه بهطور مثال اکنون در این شرایط که کلاسهای مجازی شده است نشستن پای سیستم و حاضری زدن در کلاسهای آنلاین بدون حضور در کلاس مجازی هم مصداق دروغ است.
وی افزود: جعل فاکتور در کار، انجام ساده و کم اهمیت مانند پس ندادن باقی مانده پول خرید، مصداق دروغ گفتن است که گاهی برای ما در زندگی روزمره بسیار عادی شده است. دروغ حتی اگر به شوخی هم گفته شود اشکال دارد، اما اگر مخاطب متوجه شود حرف شما شوخی است و واقعیت ندارد دروغ محسوب نمیشود.
این مدرس دانشگاه بیان کرد: حرف غیرواقعی، رفتار غیرواقعی و نشانه غیرواقعی که دیگران را به اشتباه بیندازد و حقیقت برملا نشود هم مصداق دروغ است حتی اگر در ظاهر سودی هم برای فاعل نداشته باشد. بهطور مثال، اگر در فضای مجازی درباره جنسیت خود دروغ بگویید یا با اسم و عکس فرد دیگری فعالیت کنید مرتکب کار حرامی شدهاید و نباید فکر کرد چون این دنیا مجازی است پس با دنیای واقعی فرق دارد و میتوان هر کار زشتی را بهطور معمول در آن انجام داد.
سیدی گفت: پیامبر(ص) ریشه دروغ را در کمبودهای روحی و پستیهای انسان میداند و میفرماید: «دروغگویی از پستی روح ریشه میگیرد»؛ همچنین خداوند در آیه 77 سوره توبه میفرماید: «فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِي قُلُوبِهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُوا اللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ؛ در نتیجه این تکذیب و نقض عهد خدا هم دل آنها را ظلمتکده نفاق گردانید تا روزی که به کیفر بخل و اعمال زشت خود برسند، زیرا با خدا خلف وعده کرده و دروغ میگفتند.»
وی با بیان اینکه همچنین در مذمت دروغ و کاری خلاف واقع انجام دادن در آیه دوم سوره صف آمده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُون؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد چرا چيزى مىگوييد كه انجام نمىدهيد» با اشاره به پیامدهای دروغ از دیدگاه روایات، افزود: فردی که دروغ میگوید دیگر بیاعتبار میشود حتی در میان دوستانش؛ چنانکه امام علی(ع) میفرمایند: «از دوستی با دروغگو پرهیز شود، چراکه او آنقدر دروغ میگوید که راستش را هم باور نمیکنند.»
سیدی ادامه داد: از امام باقر(ع) نقل شده است که «دروغ خانه ایمان را ویران میکند»؛ همچنین روسیاهی در دنیا و آخرت و بیاعتباری فرد از دیگر خسرانهای دروغگو است. پیامبر(ص) در روایتی میفرمایند: «از دروغ بپرهیزید، دروغ از فجور و ستمکاری است و دروغگو و فاجر در آتش جای دارند»؛ همچنین در جایی دیگر میفرمایند: «مؤمن هرگاه بدون عذر دروغی بگوید هفتاد هزار فرشته او را لعنت میکنند و بوی بدی از قلبش بیرون میآید که تا به عرش میرسد و خداوند به سبب این دروغ، گناه هفتاد زنا که کمترین آن زنای با مادر است را برای او مینویسد»؛ بنابراین ببینید همین دروغهای ساده که معمولا پس از اولینش بارها تکرار میشوند چه بر سر فرد گوینده میآورند.
این مدرس حوزه و دانشگاه با بیان اینکه حال سؤال اینجاست که چگونه میتوان با وجود عادت کردن به گفتن دروغ از آن دوری کرد، گفت: خواندن و تلاوت آیاتی از قرآن که در مذمت دروغ و پیامدهای آن که حتی تا آخرت با فرد دروغگو همراه است، میتواند به فرد کمک کند؛ همچنین تفکر کردن قبل از سخن گفتن و دوری از افرادی که ما را وادار به دروغ گفتن میکنند نیز اثرگذار است؛ ممکن است سخت باشد ولی بدانید که شدنی است.
سیدی ادامه داد: از آیتاللهالعظمی مکارم شیرازی پرسیدند اگر کسى عمداً به قرآن قسم دروغ بخورد و بعد از آن پشیمان شود، وظیفهاش چیست؛ ایشان پاسخ داد: باید توبه کند و با اعمال صالح، گذشته خود را جبران کند.
وی با بیان اینکه با توجه به آیات و روایات ما میدانیم دروغگویی از ضعف ایمان است، گفت: پیشنهاد میکنیم هر فردی برای خود دفتری داشته باشد و آثار اخروی و دنیوی دروغ و ویژگیهای دروغگویان اطرافش را بنویسد و یا دروغهای کوچک و یا حتی به گفته عوام، مصلحتی را در پایان هر روز در دفترچهاش یادداشت کند سپس پایان هفته ببیند چه مقدار دروغ حتی کوچک گفته است؛ ببیند و تفکر کند که آیا برایش سودی هم داشته و در این هفته چه مقدار از دروغهایش منفعت برده است؛ آنگاه ببیند واقعا ارزشش را دارد؛ مطمئنم حداکثر تا پایان ماه سعی خواهد کرد دیگر دروغ نگوید چراکه متوجه شده کفه زیانش بیشتر از سود است.
انتهای پیام