قرآن را با نواح نخوانیم/ روضه ربطی به دعا ندارد

مهدی دغاغله، مدرس و داور بین‌المللی قرآن، در گفت‌وگو با ایکنا از خوزستان، در ارتباط با شیوه خواندن دعا، روضه و آیات قرآن کریم، گفت: قرآن سخن خداوند با بنده است اما دعا که از آن به قرآن صاعد تعبیر می‌شود، صحبت بنده با خداست.

دغاغله افزود: شیوه سخن خدا با بنده از بالا به پایین است؛ مثلاً کسی که مقابل پادشاهی قرار می‌گیرد، شیوه سخن گفتنش با شیوه صحبت پادشاه از لحاظ منطق باید فرق داشته باشد.

وی ادامه داد: «مَلَک» به معنای پادشاه ‌از نام‌های خداوند است. حال این پادشاه مطلق در قرآن با ما سخن می‌گوید و سؤالی که اینجا مطرح می‌شود این است که چگونه سخن خدا را بخوانیم؟ در این زمینه روایات ما را از «نواح» (حالت بغض و گریه) در خواندن آیات نهی می‌کنند درحالیکه حزن با این حالت فرق می‌کند. چنانکه سفارش شده است قرآن را با حزن بخوانیم.

دغاغله در پاسخ به این سؤال که چگونه دعا کنیم و درخواست ما از خدا به چه شکل باشد؟ گفت: وقتی از خداوند متعال درخواست می‌کنیم و دعا می‌خوانیم، آنجا که مربوط به آیات می‌شود باید از حالت گریه و زاری دور شود، اما باید با تضرع و خشوع همراه باشد و اگر نواح باشد ایرادی ندارد. ائمه(ع) در دعا می‌فرمایند: «و ما لی لا أبکی و مالی لا اَبْكی وَلا اَدْری اِلی ما يكوُنُ مَصيری» چرا بر عمری که تلف کردم گریه نکنم و ... اینها در دعا هیچ ایرادی ندارد بلکه ثواب دارد.

این مدرس قرآن کریم درباره شیوه دعاخوانی و خلط آن با روضه از سوی برخی مداحان، بیان کرد: ادعیه‌ مفاهیم فوق‌العاده‌ای دارند و اگر هنگام خواندن آن‏، خود را به ترجمه و مفهوم سوق دهیم، خیلی خوب است. اینکه ‌میان فرازهای دعا مثل کمیل، دعاخوان گریز بزند و روضه بخواند، صحیح نیست. وقتی که مردم برای شنیدن دعا آمده‌اند، تشنه‌اند و می‌خواهند با خدا سخن بگویند، نه اینکه روضه خوانده شود. دعا نباید با روضه خلط شود، روضه ربطی به دعا ندارد. در روضه ما برای بزرگان دین خود گریه می‌کنیم، در دعا می‌توانیم توسل کنیم.

این قاری قرآن در پایان گفت: قرآن نباید با نواح خوانده شود، اما دعا می‌تواند همراه با تضرع و نواح باشد و نباید با روضه خلط شود.

انتهای پیام