غلامرضا اطمینان، مدرس دانشگاه علمی ـ کاربردی در گفتوگو با ایکنا از خراسان رضوی، در خصوص جایگاه مشاوره و مشورت در جامعه کنونی اظهار کرد: میتوان هدف از مشورت را سازندگی، ارتقا و توانمندی ظرفیتها در سطوح فردی و اجتماعی دانست. همچنین مشورت میتواند در مدیریت خانواده و در سطح کلان برای مدیریت کشور ابزاری توانمند جهت استفاده انسانها بهشمار آید. ائمه اطهار(ع) و قرآن هم نسبت به این امر مهم تاکید داشتهاند.
وی گفت: در بسیاری از مواقع اگر افراد از مشاورینی مشورت بگیرند و نتیجه قابل قبولی را مشاهده کنند و رضایتمند باشند، در این صورت قطعاً افراد احساس مسئولیت در مقابل نتایج خواهند داشت که در صورت مشاهده این نتایج، خود را موظف به این میدانند که قدمهای بعدی را بردارند. علاوه بر این گاهی مشورت میتواند موجب خسران شود که در این مواقع، خانوادهها و افراد متوجه این امر میشوند و از این کار دوری میکنند.
این جامعهشناس عنوان کرد: افراد هنگامی که ببینند مشورت در حوزه اجتماعی باعث ارتقای مشارکت آنها شده و ارتقای مشارکت نیز باعث سلامت آنها می شود و موجب شده سرمایه اجتماعی آنها ارتقا یابد، از این امر استفاده کرده چراکه این امر میتواند پشتوانه خوبی برای کشور باشد. افرای که در این فرایند موثر بودهاند و همراهی لازم را داشته باشند، خود را ملزم به این میدانند که در مراحل بعدی به نوعی پاداش درونی دریافت کنند.
اطمینان با بیان اینکه امروز این فرهنگ بین مردم به وجود آمده که والدین با فرزندان خود در مسائل مختلف مشورت نمیکنند، عنوان کرد: در واقع مشورت والدین با فرزندان خود اینگونه است که آنها بیشتر مشکلات و نظرات خود را تحلیل میکنند و اینگونه نیست که دیدگاه های سایرین را در نظر داشته و به آن عمل کنند و در این حد باقی میماند که والدین از این امر آگاهی لازم را ندارند.
وی افزود: اما خانوادههایی هم هستند که از این فرصت استفاده کرده و از این راه فرزندان توانمندی را به جامعه تحویل دادهاند اما در مقابل، افرادی هم هستند که مشورت را به درستی نشناختهاند؛ یعنی مشورت را با این عنوان درک کردهاند که اگر با فرزندان خود مشورت کنیم، یعنی باید نظرات آنها را لاجرم بپذیریم در حالی که مشورت یعنی مجموعه افکار را شنیدن و بهترینها را انتخاب کردن.
مدرس دانشگاه علمی ـ کاربردی مشهد بیان کرد: به عقیده من یکی از ملزومات اساسی تربیت نوجوانان در فضای خانواده، شنیدن حرف و نظرات آنهاست که باید والدین به این امور توجه کنند. از دیگر سو هر کدام از والدین نیز در هر مرحلهای از زندگی نیاز دارد که توانمندی های خود را ارتقا دهد.
این جامعهشناس با بیان اینکه مشورت یکی از ارکان مهم زندگی ما چه در سطح فردی، گروهی و اجتماعی تلقی میشود، اظهار کرد: با توجه به اینکه این امر، مشورت در مسائل اجتماعی ورود پیدا میکند؛ در باورهای دینی ما نیز به این موضوع اشاره شده است.
وی عنوان کرد: بر اساس تجربیاتی که از گذشته وجود داشته و هر فردی در هر جایی که مراجعه کرده و توانسته مشورتی را با صاحب نظران انجام دهد، طبیعتا نتیجه مثبت گرفته است. البته ممکن است گاهی مشورت معنای مستقیم، غیر مستقیم و ساختاری نداشته باشد. به عنوان مثال مجلس شورای اسلامی خود به نوعی فرآیند و مکانیزمی است که از طریق مشورت حاصل میشود. همچنین خانواده نیز میتواند در بخش خرد با افراد واجد شرایط مشورت داشته باشد چرا که این مشورت میتواند در کمک به آنها راهگشا باشد که متاسفانه کمتر به این موضوع توجه شده است.
این جامعهشناس اظهار کرد: همواره مشاوره از جایگاه خاصی برخوردار است. البته اگرچه با روانشناسی متفاوت است اما مشاوره برای کسانی است که از مشکلات خود باخبرند و برای رفع آن دنبال راهکار هستند.
مدرس دانشگاه علمی کاربردی مشهد با اشاره به ملزوماتی که در حوزه مشورت وجود دارد، بیان کرد: همواره یکی از ملزومات فرهنگ مشورت، آن است که خانواده که ارکان اصلی آن والدین هستند، به این امر توجه کنند و خود را ملزم کنند که در خانواده مشورت را نهادینه سازند.
اطمینان با بیان اینکه در سطح جامعه نیز کشورها، انسانها و افرادی که خود بزرگ بین و به نوعی استعمارزده هستند، معمولا نسبت به مشورت رویکرد مثبتی ندارند، اظهار کرد: بنابراین اگر بناست که مشورت کنیم و با مشورت امور اصلاح شود، باید به اصلاح خودمان نیز توجه داشته باشیم تا بتوانیم با مشکلاتی که پیش روی ماست، از جمله استبداد، استعمار و فردگرایی مواجه شویم.
مشورت نیاز دانشگاهها را به خود میطلبد
وی گفت: راهکاری که در این خصوص وجود دارد این است که سطوح خرد از جمله حوزه آموزش، جامعه و مدارس هم باید نسبت به امر مشورت احساس مسئولیت کنند که متاسفانه در این حوزه مشکل داریم و افرادی مانند والدین و مدیران سرعت کار را مورد توجه قرار میدهند و بیشتر نتایج کوتاه مدت را مطلوب میدانند. این ها اموری است که باید در میان مردم اصلاح و توجه بیشتری نسبت به آن شود. در این میان ممکن است بخشی از این مساله به دانشگاهها و مدارس مربوط شود. البته حل این مشکل فرآیندی طولانی مدت را میطلبد و باید برنامه ریزی کرد تا شیوه کار مدارس و آموزش ما اصلاح شود.
این جامعهشناس عنوان کرد: همچنین باید در نحوزه اداره شهرداری ها و مسائل مرتبط به ارتقای کاری در فرآیندهای اداری تغییراتی ایجاد شود تا مردم احساس مسئولیت کنند و مشارکت براساس توانمندی آنها صوت گیرد. متاسفانه این امر هم نهادینه نشده و هنگامی که ما مدیر و یا نمایندهای را انتخاب میکنیم، بر این باور هستیم که مسئولیت و سهم ما تمام شده و این آسیبی است که در جامعه می توان برطرف کرد.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه همواره جامعه ایران، جامعهای در حال رشد است، تاکید کرد: خوشبختانه توسعه آموزشها و دانشگاه و همچنین تنوع شبکههای اجتماعی، توجه به حوزههای مختلف از گستردگی خوبی برخوردار شده و بسیاری از افراد در ظاهر هم که شده، به مشاور و نظرات او توجه دارند.
انتهای پیام