خداحافظی مهدی غلام‌نژاد از مسابقات بین‌المللی قرآن + متن بیانیه

به گزارش ایکنا؛ متن این بیانیه به شرح ذیل است:

بسم الله النور

«وَعَسَى أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ؛ چه‌بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آنکه خیرِ شما در آن است و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است و خدا می‌داند و شما نمی‌دانید.»(بقره/ 216)

حمد و سپاس خدای را بر آنچه ارزانی داشت و شکر او را در آنچه الهام فرمود و ثنا بر آنچه پیش فرستاد و عطایای گسترده‌ای که اعطا فرمود.

ضمن عرض تبریک به مناسبت به فرارسیدن اعیاد پرخیر و برکت شعبانیه و با آرزوی ظهور موفورالسرور حضرت بقیه‌الله الاعظم(عج) و دوام طول عمر و سلامتی برای مقام عظمای ولایت و زعامت جمهوری اسلامی ایران حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای(مد ظله العالی)، به بهانه افتخارِ حضورم به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران در سی و ششمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن کریم جمهوری اسلامی ایران، بر آن شدم تا مطالبی را در قالب این مرقومه به عرض ملت شریف و قرآنی ایران اسلامی برسانم.

از اینکه کسب افتخار برای کشورم همزمان شده است با سختی و مصیبت بخشی از مردم سرزمینم در استان‌های سیل‌زده، بسیار متأثر و ناراحت بوده و ثواب تلاوت‌هایم در این دوره از مسابقات را به روح درگذشتگان این حادثه غم‌بار تقدیم نموده و بخشی از هدیه مادی خود را تقدیم مردم مناطق سیل‌زده کشورم می‌نمایم، باشد که گوشه‌ای از آلام این عزیزان را مرهمی باشد.

و اما بعد ...

از کودکی به تلاوت قرآن علاقه‌مند بودم، شرکت در جلسات قرآن و استماع آیات نورانی‌اش، بهترین لذت مادی و معنوی‌ام شده بود، سال‌ها در مجالس و مراسم مختلف حضور می‌یافتم و آرام آرام خود را بخش کوچکی از جامعه قرآنیان ارزشمند کشورم می‌دیدم، تلاوت می‌کردم و لطف و برکت و رحمت و محبتِ آسمانی و زمینی بود که نثارم می‌شد، مادرم ذوق خواندنم را می‌کرد و همیشه به زبان آذری می‌گفت: «اُغلوم همیشه باش اُوجا اُولاسان» یعنی «پسرم عاقبت بخیر شوی»، سال‌ها گذشت تا این جمله در زندگی‌ام مفهوم عینی پیدا کند؛ با خود می‌گفتم که موفقیت در مسابقات قرآن کریم که برایش بسیار زحمت می‌کشیدم، همان عاقبت‌بخیری واقعی است، طی مسافت‌های طولانی برای شرکت در جلسه قرآنِ استادی نامدار و خستگی هفته‌ها و ماه‌ها تمرینات پیاپی برای شرکت در یک رقابت قرآنی چنددقیقه‌ای و نتیجه‌ای که در پایان هر رویداد به‌ دست می‌آمد؛ گاهی به آنچه می‌خواستم، می‌رسیدم و گاه نیز خسته و ناامید از نتیجه به دست آمده بازمی‌گشتم؛ آیا این عاقبت بخیری بود؟ نمی‌دانم. هر بار که رتبه‌ای کسب می‌نمودم با خود می‌اندیشیدم که اگر این عاقبت‌بخیری واقعی است، پس چرا هر سال تکرارش می‌کنم و از نتیجه‌اش گاه ملول هستم و گاه مشعوف؟؟!!! وقتی خود را نماینده کشورم در بزرگترین رویداد قرآنی جهان اسلام و بر سکوی افتخار آن دیدم همان حس تکراری همیشگی به سراغ آمد، پس یقین پیدا کردم که موفقیت در مسابقات در هر سطحی هم که باشد، نمی‌تواند غایتِ عاقبت‌بخیری باشد. آری مفهوم عاقبت‌بخیری را جایی دیگر یافتم، آنگاه که قبل از مسابقات، مادرم را در بستر بیماری دیدم؛ مادری که گیرایی نگاهش همیشه مرا به سمت آینده‌ای روشن سوق می‌داد؛ مادری که با وجود رنج و دردِ ناشی از بیماری‌اش باز هم ذوق فرزندش را دارد. آری عاقبت‌بخیری رضایتِ قلبِ پاکِ پدر و مادر است و اینجاست که تجلی مفهوم آیات قرآن را می توان به خوبی یافت. مسابقات بهانه‌ای بود برای انس بیشتر با آیات قرآن برای عمل به مفهوم این آیه که «و قضی ربک الا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احسانا»، امروز خوشحالم از اینکه توانستم ولو کوچک رضایت دل پدر و مادر نازنینم را کسب نمایم و به واسطه این موهبت الهی بر خود می‌بالم؛ در این لحظه هر آنچه محقق شده است، لطف خداوند و ثمره دعای آن عزیزان است و آنچه مانده توان و بضاعت محدودِ این حقیر در جبران الطاف و محبت‌های ایشان است.

پس امروز در حالی که دلم سرشار از عشق و محبت به ساحت نورانی قرآن کریم است، به همین میزان بسنده کرده و آن را توشه راهم قرار می‌دهم و این مرقومه به منزله پایان دوران حضورم در مسابقات قرآن کریم به عنوان شرکت‌کننده بوده و از اینکه در این لحظه می‌توانم شما عزیزانم را در جریان این تصمیم قرار دهم از صمیم قلبم خوشحالم. زین پس تمام اهتمام اینجانب، آموزش به علاقه‌مندان مسیر نورانی یادگیری قرآن کریم و ترویج فرهنگ انس با قرآن در جای جای ایران و جهان خواهد بود و در این راه باز هم خود را نیازمند لطف و عنایت و راهنمایی اساتید عزیزم می‌دانم.

 در پایان می‌خواهم چند تشکر ویژه بنمایم:

- ابتدا از آحاد جامعه بزرگ قرآنی کشور به واسطه سال‌ها حمایت، همدلی و همراهی دلسوزانه‌شان تشکر می‌نمایم؛

- می‌خواهم از اساتیدی تشکر نمایم که امروز اگر در این جایگاه ایستاده‌ام، خود را مرهون دلسوزی‌ها و عیار بالای آموزه‌های قرآنی و اخلاقی‌شان می‌دانم، عزیزانی که باعث شدند، امروز انسان بهترى باشم، امیدوارم کاستی‌هایم را با محبت همیشگی‌شان بر من ببخشایند؛ در این بخش لازم می‌دانم ابتدا از محبت‌های پدرانه اکبرا القراء ایران جناب استاد حاج عباس سلیمی تشکر نمایم و پس از آن از اساتید عزیز و ارجمندم تشکر می‌نمایم، استاد احمد ابوالقاسمی، استاد غلامرضا شاه‌میوه اصفهانی، استاد دکتر نصرت‌الله عارف حسینی، استاد دکتر سعید رحمانی، استاد امین پویا، استاد صالح اطهری‌فرد، استاد داوود جعفری، استاد مجید رحمتی، استاد محمدرضا بهرامی، استاد ناصر زعیم، استاد اسدالله سرلک و...        

- تشکر می‌کنم از همشهریان عزیزم(شهریاری‌های نازنین) که این روزها و شب‌ها چنان عزتی را برای من ساخته‌اند که کلمه‌ای نمی‌توانم برای وصف الطافشان بیایم.

- از دوستان و رفقای همپای قرآنی‌ام که سال‌ها افتخار همراهی‌شان در مسابقات مختلف استانی، کشوری و بین‌المللی را داشتم نیز صمیمانه تشکر می‌نمایم و برایشان آرزوی بهترین‌ها را دارم. اگر لطف این عزیزان نبود، شاید امروز به این موفقیت نائل نمی‌آمدم. رفقایی که اگر بخواهم نام یکایکشان را عنوان نمایم، در این مجال نمی‌گنجند.

- تشکر می‌کنم از رسانه‌هاى مختلف و خبرنگاران عزیزشان از جمله رادیو سراسری قرآن و شبکه قرآن و معارف سیما، خبرگزاری‌های قرآنی که همیشه از انتقادهای سازنده‌شان استفاده کرده و از تشویق و تمجیدشان انگیزه گرفته‌ام و نقش بی‌بدیلی در معرفی اینجانب داشته‌اند.

سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل

بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران

چندت کنم حکایت شرح این قدر کفایت

باقی نمی‌توان گفت الا به غمگساران

مهدی غلام‌نژاد

25 فروردین 1398 هجری شمسی

مصادف با 8 شعبان المعظم 1440 هجری قمری

اللهم وفقنا لما تحب و ترضی

انتهای پیام